Kadınlardan Erkeklere Mektup Var

Biz ansızın kapınızı çalar, ansızın gideriz siz uyurken.

Gürül gürül gelip usulca gideriz kapınızdan. Aşkla süslenip tâ yüreğinize ineriz siz yalnızken.

Güzelliğimizle döndürürüz başınızı aç ve susamışken bize.

Biz, o sevilenler hiç sevmedik aslında sizi. Bir gerçeğe boyanan yalancı kadınlardık. Kiminizin gözünde periydik, kiminizin gönlünde prenses. Oysa birer cadıydık kendi karanlığımızla…

Bizi asırlarca sevdiniz, unutmadınız. Hatta kiminiz taparcasına sevdi bizi. Köle oldunuz, serildiniz önümüzde. Bir aşk için yaşamaktan vazgeçtiniz.

Tatlı bir oyundu aslında size oynadığımız. Hiç uyanmadınız biz sizi aldatırken. Bir cilveyle başınız döndü. Ömür boyu inandınız bize. Oysa biz ne çok gülerdik aptallığınıza.

Şimdi bütün şarkılar bizi söyler, bütün şiirler bizi yazar. Unutulmaz hala dudaklarımız, gözlerimiz…

Güzelliğimize destanlar yazılır, dağlar delinir. Çırılçıplak resmeder bizi en yetenekliniz. Adeta kendinizden geçersiniz baktıkça bize. Sonra uykularınıza gireriz, rüyalarınıza dadanırız. En tatlı yerinde uykunuzu böleriz.

Bir yalancı dokunuştur aslında bize dokunmalarınız. Ancak bir rüya ile avunur yetinirsiniz. Yine de güzeldir yalancı sevişmeleriniz.

Gün geçtikçe isyan edersiniz yokluğumuza. Dağıtırsınız kendinizi şarap şişelerinde. Bir şişeye gönül bağlarsınız teselli diye. Bilseniz zavallı halinize ne çok güleriz uzaktan seyredip sizi.

Siz, ey Tanrının erkekleri!

Biz kadınsız neden yapamazsınız? Utanmazsanız bize tapacaksınız Tanrı diye.  Siz bu kadar mı körsünüz? Bu kadar mı zavallısınız?

Biz sizi yaratmadık ki!  Nedir bu yalvarışınız, yakarışınız…

Biz de size eş değerdik, bir kulduk Tanrıya.

Peki, nedendir bu acizliğiniz, bu çırılçıplak haliniz?

Yeter, artık gelmeyin peşimizden! İnanmayın her gülüşümüze, her dokunuşumuza.

 Baki değil o taptığınız güzelliğimiz. Hiçbirimiz ölümsüz değiliz, inanın buna!

Şimdi oturup ağlayın geçmiş günlerinize. Bizimle yitirdiklerinize, en çok da ölülerinize…