Kadınların ayakkabı çılgınlığı...

"AYAKKABI"…

İsmi geçerken bile tüylerim ürperiyor!

Vitrinde hoşuma giden bir ayakkabı gördüğüm zaman elimde olmayan bir duygu sarıyor bütün vücudumu. İster inanın, ister inanmayın, içimden geçenler aynen böyle…

Aman yarabbi bu güzel şey benim olmalı diyorum!

“Kredi kartı şişkinmiş, çantanda yeterli para yokmuş kimin umurunda”…

Vitrinde bir ayakkabı gördüm, öldüm bittim, âşık oldum cümlesini ancak bir kadından duyabilirsiniz.

Sanatçılarda da var bu tutku. “Hele bir tanesi beni ayakkabılarımla gömün demiş”…(Lütfen beni de)

Anladık da!

Bana ne oluyorsa. Garip bir kamu çalışanısın kızım, kendine gel, demiyorum mu sanıyorsunuz?

Vallahi de diyorum. Ne mümkün o garip tutkuyu bir türlü yenemiyorum. Sanki sigara bağımlısı gibiyim.

Zavallı erkekler. Nasılda içerliyorlardır?

Mesela benimki fena içerliyor eskisi gibi kibarlığı bıraktı, şimdi ağzına geleni sayıyor...

Eşlerinin ya da sevgililerinin bu manyak’ça bir saplantıyla geliştirdikleri tutkularına…

Es keza olur ya, beraber alışverişe çıktınız. Yine o malum duygunuz vitrine bakarken depreşti. Alacağınız cevap ne olur biliyor musunuz?

Aynısı evde var(!)…

Evet, var ama bunun rengi başka. Topukları bilmem kaç pond vs vs…

Açıklama yapmaya çalışmak boşunadır, zaman kaybıdır, ikna olmaz. Onunda beyninde sadece ve sadece şu saplantı vardır.

Bütçemizin büyükçe bir bölümünü; tıpkı elektrik, su, telefon gibi zorunlu ödenmesi gereken faturalar kadar yer kapsıyor bilmem farkında mısın?

Ben bu sözleri ne çok duydum bilseniz.

Ancak, sezon indirimi varsa, değmeyin keyfime…

Bahaneler çöp tenekesine…

Makul bir sebep yakalamışım ya, işte bu baş tacı…

Kaç çift ayakkabım olduğunu sormayın utanırım söyleyemem :::(((

Büyükçe bir çoğunluğunu annemin evinde saklıyorum.

İşin garibi kimselere veremiyorum. Sanki etimden et kopuyor. Birisi isteyecek diye aklım çıkıyor.

Hastayım ben biliyorum!

G.Kasalar...