Kadir Gecesi

 Akşamları oturduğumuz odayı kullanarak;

“burası kaç metrekare saman alır ya da kaç metreküp su alır” sorularıyla, bıkmadan usanmadan uzunluk ölçülerini ÖĞRETTİ
- okumayı yazmayı askerde öğrenen - Babam.

Kaçıncı sınıfta olup da bunları HÂLÂ bilmediğimi açıklamayacağım :)

Daha sonra haritada yer bulmayı ÖĞRETTİ .

Bölgeleri, illeri, ülkeleri...

Ve birlikte olduğumuz yılar boyunca da;
İNSAN OLMAYI ÖĞRENMENİN, her şeyin ötesinde bir şey olduğunu öğretti canım Babam.

**

Çok önemsediğim bir anımı paylaşmıştım yazılarımdan birinde.

Ve o yazıda şöyle demişim;

Şimdilerde en iyi Türk, en iyi Kürt, en iyi Ermeni, en iyi Yahudi, en iyi Müslüman, en iyi solcu, en iyi sağcı, ...... nasıl olunur diye kafa patlatıyor insanlar.

Kitaplar yazıyorlar.                                                  

Oysa İNSAN olamayınca nasıl en iyi Türk, en iyi Kürd, en iyi Ermeni, en iyi Yahudi,en iyi Müslüman, en iyi solcu, en iyi sağcı….. ......, olunur ki ?

**

“KİTABI İNSAN'DAN AYRI GÖRMEYİN.”

Babam, sık sık sohbetlerinde yer verirdi bu cümleye.

Kadir Gecesi mesajlarını görünce, aklıma düşüverdi birden bu cümle…

Hacı Bektaş-i Veli. “İnsan, okunacak en büyük kitaptır” demiş.

Hz. Ali de bir sözünde: Bir Kur’an-ı Sâmit, bir de Kur’an-ı Natık vardır (bir cansız konuşmayan kuran, birde canlı, konuşan kuran vardır) demiş.

Yani İNSAN “Kur'an’ı Natık” dır demiştir aslında.

İNSANIN KALBİNİ KIRMAK BİLE, TANRI'NIN EVİNİ - GÖNÜL KABE'SİNİ YIKMAKLA ÖZDEŞTİR.

Ve 

"Bir kez gönül yıktın ise

Bu kıldığın namaz değil

Yetmiş iki millet dahi

Elin yüzün yumaz değil." (Yunus Emre)

Öyle işte…