Kahramanmaraşlı iki halk ozanı; Şirazi ve Şazi kardeşler

ŞİRAZİ ve ŞAZİ

XIX. yüzyılda Maraş’ta yetişen ünlü halk şairlerinden Şazi ve Şirazi kardeş oldukları söylenir. Bütün uğraşmalarımıza rağmen haklarında yeterince bilgi edinemedik. Maraşın yakınında bir köy’den oldukları bilinen bu iki kardeşin isimleri edebiyat tarihine geçmiştir. Bu iki şairin şiirleri halk arasında dilden dile söylenir. Bu iki şairin şiirlerine el yazması cönklerde de rastlanır. Bu iki şairin koşmalarından birer örnek verelim.

ŞİRAZİ

KOŞMA

Kusur mu işledim ey şevki cihan

Miski amber kâkülüne muy dedim

Zalim bir ok vurdun deldin sinemi

Ne ağrıdım, ne incidim, uy dedim.

Uygun lahuri şal sarılmış belde

Menendi bulunmaz değme bir elde

Ne yasemin, ne sümbülde, ne gülde

Hiç bulunmaz bu ne usul boy dedim.

Asmış ta dağıtmış boynuna dürrü

Kokar güllâp gibi dökülen teri

Ne huri, ne gılman, ne melek, peri

Haklı pesend ettim bu ne soy dedim.

ŞİRAZİ’m gel kendin sen seni deşir

Peri bir don giymiş eylemiş beşir

Ne mavi, ne sarı, ne al, ne yeşil

Düğün mü, bayram mı, bu ne toy dedim.

ŞAZİ

KOŞMA

Ya niçin ağlayıp feryat etmeyim

Kâkülü reyhanım düştü fikrime

Hüriler misali nelek simalı

Lebleri mercanım düştü fikrime.

Ağ elleri elvan elvan nakışlı

Ağca ceylan ablak sıgın sekişli

Sarhoş yürüyüşlü şahin bakışlı

Gözleri mesatnım düştü fikrime.

Açılmış yanağı hep gonca güllü

Selviler misâli yâr ince belli

Kadife kalpaklı sırma mendilli

Zülf-ü perişanım düştü fikrime.

Gönül ister dost köyünü yaylaya

Öğüt verip cahil gönlüm eğleye

Biçare ŞAZİ’yi meftun eyleye

Âfet-i devranim düştü fikrime.