Kalabalık içinde yalnız

Kalabalık her zaman kalabalıktır. Karınca gibi insan kaynar. Nerden gelirler, nereye giderler belli değil. Bellidir de sen bilmiyorsundur. Sen senin nereye gittiğini biliyormusun sanki? Sen sen olduğun halde bilmezsin. Aleminkini nereden bileceksin. Sokaklar, caddeler, meydanlar kalabalıktır. Omuzlar çarpar, eller birbirine değer yürürken. Sağa sola, oraya buraya yüzlerce kişinin devinimi. Hissedersin ama görmezsin.

Gözün var aslında, herşeyi görür aslında. Görmezsin, çünkü gerçekte onlar da seni görmüyorlardır. Yalnız, yapayalnız, bir başına. Kimseyi görmediğin için, kimse de seni görmediği için varlığın kimseyi ilgilendirmez.

Çarparsın birine yürürken kazara veya belki de bilerek, farkedilmek için ancak o zaman dönüp bakarlar. Bir an için görürler kızgın gözleriyle. Ama sadece bir an için. Sen yalnızsındır. Koca kalabalıklar içinde.