Kalın Kafalı

Karşısına çıkan herkesi kendi gibi sandı Mahmut. Ailesine çok inanıyordu. Öyle güzel oynadılar ki, inandı.

İnsanın vicdanının rahat olması bu hayatta öyle güzel bir haz ki..Bu hazzı Mahmut da yaşadı. Çünkü Mahmut üzerine düşeni yaptı ve rahat vicdanı. Baktı ki yaptığı fedakarlıkların karşılığı vefasızlıkla sonuçlanıyor, verdiği değerin kıymeti bilinmiyor, sevgiler çöp oluyor, kalbı kırılıyor..

Baktı olmuyor, sonunda Mahmut kendine sığındı.

Mahmut, değmeyecek olaylar ve insanlar için çok yıprattı kendini. Yoruldu. Artık ne istediğini ve ne hissettiğini bilmeyen insanlar için uğraşmayacak. Yalnızca kendisi için uğraşacak.

İyi niyetini suistimal eden kim varsa hayatından çıkardı Mahmut.

Hem kötü enerji veren insanları, hem de enerjisini tüketen insanları hayatında tutmuyor artık.

Kalın kafalı insanlar için ince düşünür kendini üzerdi. Ama artık eski Mahmut yok çünkü onu sildi. Bu dünyaya vefa bilmeyen insanlara fedakarlık yapmaya gelmedi.

Sözde iyi insan rolleriniz sizin olsun, ben kendimle iyiyim diyor Mahmut.

Kırıldığını ifade edecek bir cümle dahi bulamadığı günler olmuştur Mahmut'un. Şimdi onun yanında sadece kendisi var, hiç bir zaman terketmeyecek olan içindeki kendisi.

Bencil ben merkezli insanlardan uzak duruyor. Yapıcı davranırken yıkıcı olan, fedakarlık yapmayan insanlardan uzak duruyor. Hayvanları seveyen, özür dilemeyi bilmeyen, güven vermeyen insanlardan uzak duruyor artık Mahmut.

Yalanı gerçeği, eğriyi doğruyu, üzecek insanları görebiliyor ve kestirebiliyor. Artık hiç bir şeye şaşırmıyor, hiç kimse için 'O öyle bir şey yapmaz' demiyor çünkü yapacağını çok iyi biliyor ve kimsede iyi niyet göremiyor Mahmut.