Kalmak ya da gitmek

Gitmek istiyorum senden, hem de kalmak.. Başkaları olması fikri bile bazen çıldırtıyor. Bazen benim olmadığın, aslında hiç olamadığın, senin olmadığım, aslında hiç olamadığım ve hiç bir zaman 'biz' olamadığımız düşüncesi sarıyor ruhumun her bir zerresini. Öyle bir çıkmaz ki bu..

Sanki yine de herzaman, her şeye rağmen görünmez bir bağ bırakmıyor beni senden; ama aynı zamanda 'gitmen lazım' diyor. Hem de öyle bir gidişki.. Terkediş bu şehri, içindeki sen ve sen'li anılarla..

Kaybolmuş gibiyim belirsizliğin karanlık boşluğunda. Gelip tutsan elimi, çeksen beni o simsiyah, ışıksız dehlizden. Sığınsam o yemyeşil bakan kuytularına sonsuza dek. Ya da söyle ruhuna daha fazla tutmasın beni arafta!

Zor, çok zor hem de! Gitmek mi yoksa kalmak mı.. Arınabilmek tüm zehirli düşüncelerden.. Arınıp da gidebilemek.. Zor mu?? Ya da kalmak.. Kalıp iyice bulanmak zehre bedenin ve ruhunun her bir noktasınca.. Kolay mı??

Yok, yine de inkar etmiyorum, zinhar!! Seviyor kalbim seni.. Defalarca hırpalanmış ve yorulmuş olsa da.. Bitmek tükenmek bilmeyen bir aşkla seviyor işte hala ve her şeye rağmen ve sana rağmen!!

Ya gel, tut elimden artık ya da bırak gideyim, söküp atayım sol yanımda sadece senin için çarpan bu yüreği..