Kan değerlerine dikkat!

Uzunca zaman sonunda ilk kez yazıyorum.

Çok konular birikti ve üşenmesem en az 10 blog daha yazmış olacaktım ama  olmadı. Biraz da gündem hızla yenilenince vazgeçilen bloglar da oldu her neyse.

En büyük dileğim yeni yazımın olabildiğince çok kişiye yararlı olması.

Geçenlerde rahmetli eşimin annesi çok rahatsızlanmıştı. Anneler gününde ziyaretine gittiğimizde onu çok çok kötü gördüm. Çok sağlıklı beslenen, kahvaltısında cevizi yeşilliği en güzel peynirleri asla ihmal etmeyen neyi nasıl yiyeceğine çok özenen bir insandır kendisi.

Tıbbi kontrollerinde de hiçbir şey çıkmamış ancak maalesef günlerdir tek lokma  yemiyormuş. Vücudunda mineral eksikliği oluşmuş ve bu durum kısır bir döngüye dönüştüğü için yemedikçe daha fazla iştahsız hale gelmiş.

Her neyse. Bizi görünce çok mutlu oldu canlandı tabii ama çok ümitsizdi "ben böyle böyle, bir yerde ölürüm kızım"dedi. Karamsardı.

Ne söylesek nafile, bir lokmadan fazla yemek yemedi. Zayıflıktan kemikleri sayılır haldeydi ve yüzü bembeyazdı. Ne yalan söyleyeyim, onu tanıdığımdan beri hiç böyle kötü halde görmemiştim.. Oğlum da çok üzülmüştü. Hepimizde de  "bu şekilde, hiç bir şey yemeden günlerini geçirirse, 75 yaşındaki bedeninin de fazlaca dayanamayacağı "  düşüncesi oluşmuştu.

Odasından çıkıp yürürken, her türlü iştahsızlıkta ilk aklıma geleni söyledim görümceme.

"Kan tahlili yaptırdınız mı? Kansızlık olmasın sakın? Demir eksikliği de çok iştahsızlık yapar."

Torunu da doktordu ve bütün evlatları da tahsilli, bilinçli, anneleriyle ilgili insanlar olduklarından, sözlerimin biraz hakaret gibi algılanabileceğini düşünmüştüm. Hani "Ne münasebet tabii ki" cinsinden bir iç ses.

Nitekim, yaşlı kadının bakımını her zaman ve şartta en çok gözeten kişi olan  en büyük görümcem, "tabiii.Yapıldı onlar yapıldı hepsi"  diye cevap verdi.

" Ne zaman?"

"Bir, bir buçuk ay önce filan"

"Bir kez daha yaptırsanız abla... Zaman geçmiş belki kansızlık oluşmuştur sonradan".

"Tamam yaptırırız" diye cevapladı ama ben onun benim fikrime çok da inanmadığını  farkettim.

Tam evden ayrılacakken tekrar aynı konuya değindim ve kan tahlili önerdim. Bildiğimiz en basit kan ölçümü yani.

Aradan 3-4 gün geçmişti. Ben görümcemi tekrar aradım ve yaşlı annenin durumunu sordum. Kan sayımı yaptırıp yaptırmadıklarını da  veee cevap büyük bir sürprizdi.

"Kan tahlili yaptırdık. Demir eksikliği varmış."

" Doktor kan ilacı yazdı mı?"

"Hayır hemen kan iğnelerine başladık."  Bu durum, doktorun, tablet kan ilaçları için zaman harcamamak amacıyla, durumun ciddiyeti nedeniyle hemen iğneye başladığı anlamına da geliyordu.

"Durumu nasıl? İştahı farketti mi?"

" Şu anda az zaman geçtiği halde çorba içmeye başladı. Şimdiden olumluya gitmeye başladı durum"

Biz gittiğimizde 5-6 kişinin ısrarıyla bir lokma yiyen kayınvalidem, çorba içiyordu.

O anki duygularımı tahmin edebilir misiniz? Bir aya yakın bir zaman önce çocuklarının "annemiz ölüyor " korkusuyla başında toplandıkları anne bir kez daha toparlanmaya iyileşmeye başlamıştı. İşin en hoş tarafı da bunun ziyaret sırasında birkaç kez kan tahlili yaptırmalarını tavsiye etmem sayesinde  olduğunu farketmemdi. Allah (çok şükür) bir anneler günü ziyareti vesilesiyle beni şifasına aracı kılmıştı.  Naçizane bir insanın sağlığını kazanmasına yardımcı olabilmek,,,. Sevinçten tüylerim diken diken olmuştu.

Aradan geçen iki ayın sonunda, sözünü ettiğim aile büyüğümüz çok şükür eski haline döndü. İştahsızlığı ortadan kalktı. Onun sağlıklı olarak ayağa kalması hepimiz için çok büyük bir ödül.

Bu yazıyı sadece hoş bir anı paylaşımı olarak değil, ağır iştahsızlık sorunu yaşayan, teşhisinde  sıkıntı çekilen iştahsızlıktan muzdarip kişiler için de yazıyorum tabii ki. Her zaman düşündüğüm gibi, 2,5, 15 ne kadar fazla  kişiye yararı olursa o kadar çok mutlu olurum.