Kan Kokulu Uykular

koca sarkık kara göğüsleri
gecenin sokak arasında göçebe hayatları emziriyor
ince ince sızan ılık sıvıyı çekiyor önce burnuna sonra genzine
yansada harında iki kürek kemiğinin arası
vazgeçilmez kan kokulu uykular
bilir misin
kanın tadına baktın mı bir kere
hele ki şeffaf kokusu sardımı ruhunu
vazgeçilmez
o hayatlar ki tüm çaresizliğinde kanla temizlenmeye çalışır pisliklerinden
pıhtılaşır yavaş yavaş yapışkanlığında
kurumaya fırsat verme, dökülür kalın surları teninden kaçışları..

kan kokulu uykuların sarhoşluğunda sızılan çift kişilik yatağın
en yalnız kıyısında rahimdeki cenin özlemi sarar güçlü bedenini
karalar basan düşlerinde, bilinmeyen karanlık sokak aralarında çıkar karşına çift başlı canavarlar
yedi kat yerin dibinde kerbelosla sohbette tutuşursun
sarhoş edip anahtarlarını çaldığın kapılar
yüzlerini ucube gerçeklere aralar
bin bir senin kan kokusu karşılar sarıldığın soğuk saten bedeninde
özlemini duyduğun cenine bulaşır içinden sızdırdıkların
ilahta sensindir en mahrem mabedinde
tüm kutsanmışlığıyla adanan adakta
adadığının boğazına dayadığın bıçakta, o bıçağı gözünü kırpmadan dayayanda
akan kan da, akıtan da..
nasıl nefes aldığına şaşarsın ucube hayatının kibrit çöpü aralığından
uyandığında
ya da
uyuduğunda
herşey birbirinin aynıdır..
tüm kabuslar son bulmuştur renkli oyuncaklarda..
beyin artık yorgunluğa teslim etmiştir gözkapaklarını..
uyur gezerdir hayat dediğin, el yordamıyla yaşanılanlar..