Kanatsız " Melekler "

Dünyada iki tip insan var sanırım...
* Kendi mutlulukları için yaşayanlar
* Başkalarını mutlu etmek için yaşayanlar

İkinci kategoridekiler de ikiye ayrılıyor;
*Aileleri için kendi istek ve hayallerinden vaz geçenler,
*Tanımadıkları insanlara yardım için çalışanlar...

İşte bu grupta bulunan insanlara hep gıpta ile bakarım.Bu eli öpülesi saygı duyulmayı hak eden insanlar, bir öksüzü, bir yaşlıyı,okumak isteyip de okumayan çocuklarımızı, olağanüstü bir çaba göstererek mutlu etmeye hayallerini gerçekleştirmeye, neredeyse hayatlarını adıyorlar. Bir kısmı örgütlenmiş, bir kısmı da 3-5 kişi bir araya gelerek ellerinde geleni büyük bir çoşkuyla yapmaya çaba harcıyorlar.

Ne güzeldir, yalnızlığa itilmiş bir yaşlımızın gönlünü hoş etmek ona yalnızlığını, terkedilmişliğini unutturup yüzüne bir tebessüm kondurabilmek...

Ne güzeldir, hiç anne şevkati görmemiş bir çocuğu kucaklayıp ona güvende olduğunu,sevildiğini hissettirebilmek...( Açev'e teşekkürler)

Ne güzeldir, okuma aşkıyla yanan ama imkanı olmadığında okuyamayan bir çocuğu okula göndermek...

İnsan hiçbirşey yapamıyor ise,bir dua etse o bile yüce günüllü olmak için yeterli. Yüce Rabbimiz "bana dua edin" buyurmuş.Edin ki kabul edeyim,kendiniz için dua ettiğinizde bir zaman sonra kabul ederim ama tanımadığınız veya uzaktan tanıdığınız biri için ettiğiniz duaları, daha çabuk kabul ederim buyuruyor.

Yani sadece içten bir dua bile sizi iyi bir insan, faydalı bir insan yapabilir.

Ne güzeldir, bir başkası için gönülden dua edebilmek...

İyi olmanın, güzel düşünmenin aslında çok kolay yolları var,ancak bu hazzı tadabilmek için, ilk önce kendinizi ardından da insanları hatta bütün canlıları sevmek gerekiyor.Kendini yeterince sevmeyen insan, başka şeyleri de sevemiyormuş. Psikologlar öyle diyor.

Biz birilerini düşünürsek, inanıyorum ki birileri de bizi düşünür.

Bu dünyada hepimiz yarımız, başkasına yardım ettiğimizde tamamlanıyoruz. Yani aslında tamamladığımız yardım ettiğimiz kişi değil, kendimiziz. Dolayısıyla manen ve maddeten amaçlarımıza ulaşma yolumuz başkalarına yardım etmekten geçiyor.

Ne güzeldir, böyle hissetmek ve başkalarının mutluluğunda mutlu olabilmek...


Bu yazımı, reçel yaparak çocuk okutmaya hayatlarını adeta adamış olan " Reçel Anneler" e ithaf ediyorum,sevgimle...