Kanım damlıyor bak!

Kanıyorum bak! Kan kaybından bilincimi yitirmek üzereyim. Gücümü, bir duvardan bir duvara çarpmaya harcadım onca zamandır. Gücüm tükendi, yorgunum artık.

Tenim kanımın rengini göstermiyor bak! Önce yüzümden süzüldü aşağıya doğru. Sonra ayaklarımdan çekildi. Bembeyaz ve buz gibi oldum. Kanım damlıyor hala yığılıp kaldığım yerde. Bir an önce gelip durdurmazsan, bensiz bir hayata açacaksın gözlerini. Sana seslenmeye mecalim bile yok. Biliyorum ki son damlasına kadar dayanacağım.

Yoksa ne kadar sabırlı ve senin için ne kadar savaşçı olduğumu mu denemeye çalışıyorsun? Bu bir oyun değil ki.

Kanım damlıyor bak.

Yüzüm bembeyaz.

Seni bekliyorum.

Elinde bir tutam sevgi tozu, yarayan kanama bas istiyorum.

Sıkıca sarılıp, sıcaklığınla kansızlıktan üşüyen bedenimi ısıt.

Gel!

Kan kaybından ölüyorum!