Kanlı terler döker Ülkem

Ağaca, suya ve toprağa ateş düştü
Sessizce ölüyor insanlık
Bereketi kaçtı hayatın
Felâketler kemirdi ülkemi.
Çığlık çığlığa kuşları
Söylene söylene
Nehirler akar gider utançlarıyla
Gök mavisi mezarlarına.

Gökkuşağı sevinci de kalmadı
Önlenemeyen zorbalıklar yüzünden
Karanlık ve kötü günler geldi
Korkunç patlamalarla
Yaralı bedenler savruldu sokaklara
Güneş karardı
Ağaran gökyüzünü iğnelediler
Işıktan giysilerini bile soydular bilincin
Kötülük cinlerinden ürkenler
Yığın yığın sıvışıp gitti
Kimse mezarından çıkıp
Baharına yürümedi
Pencere arkasından baktı çoğu
Umuda açılan yollara

Yabani ve barbar cehaletin
Kara kara adamları yüzünden
Kimse yürümedi aşka
Kimse düşünmedi
Kanlı terler döken ülkemin
Onur ve erdemini
Ahh nasıl üzgünüm, bilemezsiniz
Sinirlerim gergin
Düşüncelerim ürperir çılgınca

Gece kuşları gagalar şimdi
Arafta gezinen ruhları
Biliyorum, gördüm ben
Yüzyılların ruhuna kaderi ilikleyip
Anaların gözlerine gözyaşını ve
Babaların yüzüne acıyı koyan
Aşağılık soytarıların hainliğini

Traşsız ve yoksul mahalleler vardı
Sokak fenerleri bile yanmazdı
Arka sokaklarında çocuklar
Zayıf ve çelimsiz bedenleriyle
Bir hasta gibi bakarlardı
Ve birer gözyaşı damlası olurdu
Duygularımdan sızan masum gülüşleri.
Ve sonra, sonra da
Açlıktan ve soğuktan ölen
Beşiklerinde bebekler gelirdi aklıma
İnsanlık ölüyor
Ve boğuyor artık beni göğün mırıltıları
Sizler de getirin aklınıza ölümleri
Yere düşen gülüşleri
Ve mavi dumanlar içindeki ağıtları
Olmazsa hayalinizde canlandırın
Hani kıyıya vuran bir çocuk vardı.
Suriyeli göçmen bir çocuk
Düşlerini dalgaların yuttuğu
Küçücük avuçlarında ülkesi
Saçlarından ölüm yürümüş çocuk!

Ahh nasıl da seyrediyor insanlık
Özgürlük ve adalet duygusunu
Ve tanrısal güzelliğini kemiren hayvanlığı.

Görgülü,b ilgili ve öngörülü insanlar gitti.
Yalancı ve çok kılıklı cehaletin
Dinginsiz isteklerine boyun eğen
İtibar ve çıkar düşkünü insanlar geldi
Ve insanlık öldü
Çağ çağ ölen insanlar
Acılarına gizemli nedenler arayan insanlar
Düşünmeyi ve sorgulamayı unutup
Şehit verdiği evlatlarının acısıyla
İhanetin bu kara gününde
Sonsuz denizleriyle çalkalanıp duran göğün
Dilsiz ve solgun aydılığına bakıp
Bir elin uzanmasını bekledi.

Canım yanar!
Canımın alazıyla
Karanlığın kıyısında
Işıklı bir yol ararım yarına.
Beynim yorulur, bilinçaltım girer devreye.
Çocukluğum gülümser
Dağların, ağaçların arasından.
Ve soğuk günlerde kenarına oturup
İçine ayaklarımızı uzattığımız
Tandırda pişirilen ekmeğin
Taze kokusu gelir taaa uzaklardan.