Kapılar...

" Açılamayacak kapı yok. Düzeltilemeyek yanlış, söylenemeyecek şarkı yok. Ne ulaşılamaz amaçlar var ne kurtarılamaz ruhlar. Tartışılamaz gerçekler yok. Gece bitip gün başladığında istemem çok şey... Bir seni isterim... Yalnız seni..." diye söylemekte sevgili Ozzy Osbourne...

Kimbilir kaç kapıyı açabilme cesaretini gösterdi yüreklerimiz, açıp da içeriye dalabilmeyi... Ve kimbilir kaçının yanından sessiz sedasız uzaklaşıp gidiverdik içimizde hep bir neye niyet neye kısmet...Y üzümüze kapananları, bizim vurup çıktıklarımızı, zile basıp da evde bulamadıklarımızı ve belki bir ümit diye aralık bırakılanları saymıyorum bile... Kimbilir belki kapıyı vurup kaçma cüretini bile göstermişizdir, hatırlanmayan bir tarihin, bilinmeyen bir saatinde...

Ama her zaman için bir yerlerde açılan ve kapanan kapılar olduğunu bildik. Ve daha nice kapıların açılıp kapanacağını da... Bu yüzden ya biraz da bu umarsızlığımız. Çünkü siyah bile olsa renksiz bir hayat değil yaşamak istediğimiz... O yüzden siyaha bile razıyız...

Boş yere dememiş yazar; "Kapılar kapanmak içindir, isteyen çıkıp gitsin diye..."



Resim: Salvador Dali


***"Anadolu'da bir kızım var, öğretmen olacak" projesi için;
http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=45243