Kaplan Kemancının Zafer Marşı 1

Bu arada yazılarıma biraz ara vererek bir başka konuyu, ama gene de baş koyduğumuz yolla ilgili başka bir konuyu açıklığa kavuşturacak bir yazı yazmak istiyorum.

Sanırım bu açıklamalarım bir blog yazısı ile sınırlı kalmayacak, çünkü konu çok derin.

Bu sene Burcu Göker daha konserler için Türkiyeye gelmeden önce sanırım Mart aylarında  çok yakın bir arkadaşımız Prof.Ali Baykal Bey bana bir kitap tavsiye etti. Kitabın ismi Kaplan Annenın Zafer Marşı idi. Arkadaşımızın kısaca bahsettiğine göre bu kitap Amerikada yaşayan Çinli bir annenin müzisyen kızlarını yetiştirmek için verdiği zorlu savaşı anlatıyordu ve arkadaşım kitaptaki Çinli anne ile benim aramda büyük benzerlik olduğunu ve beni de Kaplan anneye benzettiğini söylüyordu.

Kitabı okumadığım ve konu hakkında yeterli bilgi sahibi olmadığım için bu benzetme benim çok hoşuma gitti. Evet gerçekten Burcu'nun Müzik eğitimine başlangıcınden bu yana Kaplan bir Anne gibi onun yanında bütün mücadelelerine katılmış ve beraberce büyük zaferler kazanmıştık. Beni Kaplan Anne gibi gören sevgili Ali Baykal'a teşekkürlerimi bildirip bütün aile fertlerime ve yakın dostlarıma bu benzetmeyi anlattım. Bir kaç hafta sonra da bu olayı unuttum. Zira Burcu ve Eric Amerika'dan gelmiş Türkiye konser turnesine başlamışlardı. Daha sonra turne sonuna doğru Burcu'nun rahatsızlığı benim günlerimi epey meşgul etti.Taki bu cumartesi büyük kitapçıların birinde yeni ve çok satan kitapları izlerkene kadar.

Kitapçının raflarında birden gördüğüm bir kitap beni aylar öncesine götürdü. Kaplan Annenin Zafer Marşı idi gördüğüm kitap. Kitabı hemen kapıp bir başka bölümde tarih kitaplarını inceleyen eşime doğru koştum. Sanırım o esnada yüzümde aylardır çok istediği oyuncağı oyuncakçı raflarında bulan ve annesine doğru oyuncakla koşan bir çocuğun sonsuz sevinci vardı. Kitabı bulduğum için o denli mutlu idim ki bir başla bölümde  cd bakan Burcu'yu ve eşimi beklemeden hemen kasaya yöneldim ve parasını ödeyerek kitabı aldım.Yarım saat sonra da kitabı okumaya başlamıştım. Kitabı okumak için eve gelmeyi bekleyememiş ve yemek molası verdığımız kafede okumaya başlamıştım.

Kitabı okumaya başlayında daha ilk sayfalardan uğradığım hayal kırıklığını anlatamam. Kitapda kendini ve mücadelesini anlatan Çinli, anne ile uzaktan yakından hiçbir bağımız olmadığını, mücadelemizin çok farklı olduğunu daha ilk satırlardan anlayabiliyordum.

Kitabı okumaya hala devam ediyorum ama sanirim bir yerde yanlış yaptım. Burcu Göker'ın zorlu savaşını anlatırken önce kendimizi anlatmam gerekiyordu. İşte şimdi, bu açığı kapatmak için daha önceki yazılarıma bir ara verip kendimizi ve amaçlarımızı anlatmak istiyorum.

Yanlız daha baştan belirtmem gerekiyor. Bizim mücadelemizin adı Kaplan Annenin Zafer  Marşı değil. Bizim mücadelemiz Kaplan Kemancı Kızın Zafer Marşı. Bizim hikayemizde kaplan olan Burcu Göker. Ben sadece o Kaplanı mücadelesinde yanlız bırakmayan, zaman zaman kaplanın peşine sürüklenen bir ANNEyim.

Bu Kaplan mücadelesini sonraki bloglarımda anlatmaya devam edeceğim.