- Kategori
- Şiir
Kar tanem
Martı kanadında duran kar tanem,
Penceremden ne güzel okşarsın yüzümü
Hasrettik, sevindik gelişine
Uzak diyarların hasretini, umutlarını
Acılarını , yokluklarını anlat, paylaş benimle
Çocukların yürek sevinci çoşkusuyla
Sarılmış rüzgara neler söylersin ?
Yaşamasak da biliriz, duyarız zorluğunu
Bembeyaz örtü olursun gittiğin yerlere
Örtünün altında herşey sarılırmış birbirine
Çoğalası, derin uyku yerine.
Eller, yürekler aynı umutlarla
Bağırırmış kendi yanlız seslerine
Çocukluğumdan beri, bildik masalı dinlerim
Çığın, kapalı yolların, öğretmensiz çocukların.
Gebe kadınların, yaşlıların, işsizlerin....
Yarım asırdır değiştiremedik anlata anlata
Seninle değildir sorunumuz, dolaşırken dünyayı
Farkı bizden iyi görür hissedersin
Sana güvenle kucak açanlarda
Yaşam, mücadele değil keyiftir
Öyle trafik, donma, açlık gibi basit
Kaygıları anlayamazlar bilirsin
Kaymada derece alırlar, dünyaya karşı
Biz seyrederiz, heyecanlarız nedense
Başkalarında yaşamayı da öğrenmişizdir.
Kar tanem sevgiyi umudu görmek,
Temel yaşam meşalesidir biliriz .
Millet olarak her zaman umutla dolar, taşarız.
İnsanımız zorluklarla mücadeleyi bilir,
Düşe kalka, baka bata kaymayı öğrenir
Üşümek, donmak, kırık, çıkık ne olurki
Umudunu yitirmez haber olur, yardım ister
Ekmeğini nereden çıkaracağının düşünü
Kaybetmeden titreyerek bekler..
Gidecek gibi veda gülüşünü anladım
Anlatmayı sakın unutma giderken
Sesleri yanlızlara , yanlız olmadıklarını
Düşünlerde yüreklerde olduklarını
Ve birazda yosunlu deniz suyunu
Bulutlarla unutma........