Kar Tanesi

Şiir: Kar Tanesi

Şiir Konusu: Kış’ı, yaşıyorum...

Kar Tanesi

Kara kış akşamında evime kapanmışım.

Gökyüzü koyu gri renge boyanmış.

Hava demir gibi soğuk mu, soğuk.

Kapımın dışında olan her şey adeta donmakta.

Etraf beyaz taş kesmiş sanki!

Ağaçlar çıplak kalmış her yerde.

Gökyüzünde kar delicesine uğulduyor, dönüyor da dönüyor.

Kristal beyaz kar taneleri savruluyor boşlukta.

Sonra çoğalıyor, geliyor,

evimin camlarını dövüyor var gücüyle.

Bense, bir başınayım, yalnızım, çok üşüyorum evimde.

Kara kış, kimine huzur, kimine beyaz ölüm geliyor.

Çetin kış günlerinde insanın insana desteği güzel bir borç!

Bedenim yaşlı, kalbim gencim diyor.

Kar topu oynuyor çocuklar sokakta neşeyle, sevinçle.

Evsiz barksız yoksullar üşüyor, elleri ısınmıyor ceplerinde.

Ben bir nankörüm, bir mevsimden bir diğerine.

Şimdi güneşli sıcak günlerin özlemi var içimde.

Biliyorum ben, umutla tebessüm ediyorum:

Kristal beyaz kar taneleri, bir yerlerde üstüne yağdığı,

katılaşmış kalpleri, kirlenmiş elleri temizliyor.

Eğitim Durumu Halkla İlişkiler Yüksek Lisansı İsletme Fakültesi Sosyoloji Bölümü Gazeteci ..