Kara fırtına

Yıllardır yanyana yaşıyorlardı. Hayatları boyunca ne depremler, ne fırtınalar geçti başlarından. Kaçınılmaz son olan bu durumdan verilen zaiyatın haddi hesabı yokdu doğal olarak.

Dün gece saat 21.30 sularında aniden kopan fırtına yine büyük bir yıkım ve sonucu hüsran oluyordu onlar için. Belki de sayılamıyacak kadar kayıp bir o kadarda tahribata uğramışlardı. Yaralarının sarılması için zamana hemde çok zamana ihtiyaçları vardı. Zaman onlar için en büyük ilaçdı. Akşamki travmayı atlatmak için gerekli zamanı bulabilirlermi onlarda bilmiyordu. Artık bıkmışlar, usanmışlar sürekli felaket üstüne felaket.

Nereye kadar dayanabilirlerdi ki? İçlerinde isyanlar çıkmaya başlamış bıkılan hayattan tamamen kopmak istemişlerdi. Ama onların ölmesi istemeyen, onlar var oldukca sevinecek kişilerde vardı. Kim miydi bu felaketleri yaşayan şanssızlar? Pekala söyleyeyim sizlere bunlar içimdeki ben olan hücrelerdi.

Ahmet KAPLAN