Kara gözler

Bu şehirde yağmurlar vurur hep bacalara
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.
Özlem kendini vurur, kan düşer gecelere
Yaşamalı baharı, şansı yok güzlerimin
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.

Elinde gül goncayım bülbüle hasret gönlüm
Çektiğim hasret yeter, az daha sabret gönlüm
Bilirim bu yolların sonu selamet gönlüm
Senli düşlere yattım, adı yok nazlarımın
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.

Coşmuşum Çoruh gibi akarım denizlere
Kilitlenmiş dümenim sana çıkan izlere
İçerimde sevgi var, nur gelir benizlere
Yorulur derman keser, hali yok dizlerimin
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.

Yazdığim güfte sensin, çalsın sazın telleri
Dağıtsın saçlarımı Kaçkarların yelleri
Nasıl sussam, unutsam baldan tatlı dilleri
Çalmazsa sazlar seni, tadı yok sözlerimin
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.

RABATLI gün ışımış, gün doğmuş gün ışımış
Ne ayrılıklar görmüş, ne çileler taşımış
Kış değil ayaz değil, yaz ayında üşümüş
Bahar geçer, kış geçer hazı yok yazlarımın
Ondandır ağlaması bu kara gözlerimin.

Ertürk DEMİRCİ