Mevsimlik aşklar...

Mevsimlik aşklar…

Bir kelebeğin ömrü kadar cılız,

Bir yaz yağmuru kadar zamansız,

Rüzgara kafa tutan,

Kumdan kaleler kadar pervasız

Ve bir o karda dayanıksızdır, o!

Hayatın yalancı baharlarından

Sürgünler verirken kalp

Bilmez, güneş, kışın hükmünden kaçıp

Tatlı bir kaçamak yapmış

Bilmez, az sonra yakalanıp

Yerini, derin karanlıklara bırakacakmış,

Yüreğin zamansız kiracısıdır, o!

Ansızın yerleşir,

Akar, bir yürekten diğerine

Göze vuran ilk ışık

Yere düşen ilk gölge

Vakitsiz gelen

Vakitsiz giden

Aldanmışlığın, gerçeğe düşen yansımasıdır, o!

Adı, hayata dair tutanaklarda suçlu diye geçen

Vakitsiz zamanlarda ışığa sevdalanmış

Yanlış mahallenin çocuğudur, o!

Karesinde yer almaktan pişmanlık duyulan bir fotoğraf

Oldu bittiye getirilen bir heves oyunu

En uzağa atılan sürgün

Yanlış lügatların kelimesidir, o!

Küçükken birden büyüyüvermiş,

Oysa bir arpa boyu bile gidememiş

Sonu başından belli

Yanlış masalların kahramanıdır, o!

Sırtında yarınları sandığı, yalanları

Meçhulde sahipsiz kalan umut dalları

Ezberinde hiç olmayan ıssız yolları

Yanlış gurbetin yolcusudur, o!

Bir rüzgar evini yıkar

Bir dalga siler adını

Bir yürek çiğner geçer üzerinden

Sahipsizler mekanında davetsiz gezen

Gurur gemisinin kürek mahkumudur, o!