Kara lastik

Liseyi bitirene kadar hep kara lastik giydim. Eşofmanım, spor ayakkabım, bisikletim hiç olmadı. Gazete, kitap, dergi alamadım, sadece Kurban Bayramı haftasında et yiyebildim. Tatil nedir bilmedim. Öğretmenlerimiz ne öğrettiyse onunla yetindim. Anam, babam ne söylediyse tamam dedim. Karşı gelmek nedir bilmedim. Buyurulan işi yaptım. Köyde yapılması gereken her işi yaptım. Tatil günlerinde bile hiç boş kalmadım. Radyoyu pili biter diye az dinledim. Gaz lambasını, tüp gazlı aydınlatıcıyı idareli kullandım. Yamalı çoraplar, kazaklar, pantolonlara hayır demedim. İstanbul’da üniversiteyi okurken bile sinema, tiyatro, konser, kafe hep erişilmez şeyler olarak durdu…

Bu zor koşullara rağmen devlete, millete faydalı bir insan olabildim. Aradan çok değil 30-40 sene geçti. Ülkede her şey değişti. Şu anda yetişen kuşakların elinin altında bilgi denizi internet, kitaplar, dergiler, her türlü giysi, kütüphaneler var. Ulaşım kolaylaştı. Hayatın konforu arttı. Yamalı elbise giyen yok. Açlıktan cılız kalan da pek yok…

Lakin başarı, çalışma, azim, hedef, vizyon, misyon, üretim, itaat, saygı, erdem gibi kavramları kaybettik.

Yeni kuşaklar sadece akıllı telefon ile yaşar oldu. Elinde kitap taşıyan neredeyse hiç yok. Yolda, parkta, otobüste, evde sadece telefon ile ilgilenen bencil tipler görmeye başladık.

Lise ve üniversite seviyesinde öğrenim gören 10 milyonluk kitle Sanal oyunlar, Facebook, Instagram, Twitter, WhatsApp, Viber, Bip, Messenger, Snapchat dışında bir şeyle ilgili değil.

Bilişim sektöründen çuvalla para kazananların yüzde 99’u ABD’den çıkıyor. Bizde kod yazmanın sadece lafı ediliyor. 900 bine yakın öğretmenin yüzde 99’u 2 satır kod yazma bilgisine sahip değil.

Bilimsel buluşları teşvik eden, ödüllendiren, kollayan bir eğitim sistemine geçemedik.

Okullarımızda etkileşimli tahtalar, dokunmatik ekranlar, tabletler, modern eğitim setleri yok değil. Ancak bunlar bizi teknoloji üretir yapıya sokamadı. Sadece cihaz modeli yükseltmeyi iyi biliyoruz.

Öğrencilerimiz teneffüslerde sadece telefon ile meşgul oluyor. Spor alanına, kütüphaneye giden hiç yok gibi.

Ana babaların yaşama bakışı da çocuklarıyla aynı. Asgari ücret seviyesinde geliri olanlar bile elektronik cihazların esiri olmuş durumda.

Bu yapı bizi geri ülke olarak kalmaya doğru itiyor.

Ali Özdemir

www.aliozdemir.net

0505 220 83 85