Kara sevdam Haydarpaşa

İhtişamlı duruşunla bize Osmanlıdan yadigar kaldın.

Üçüncü Selim’in Paşalarından Haydarpaşa’nın,

Adını tarihe altın harflerle yazdın.

Kim bilir,

Asırlarca, neler gördün, neler yaşadın.

Kim bilir;

Ne sırlar gizlidir, yosunlu taş duvarlarında.

Kimseyle paylaşmadığın, asla paylaşmayacağın.

Büyük depremler gördün, sabotaja Uğradın.

Yandın, yakıldın, onarıldı yaraların.

Yine de;

Asırlar boyu bir abide gibi, dimdik, duruşunla,

Ben boğazın simgesiyim dedin,

Ayakta kaldın.

Kim bilir;

Elinde içi yalnızlık dolu ahşap bavullarla,

Kimler geldi-geçti Haydarpaşa Garından.

Kimleri taşıdı, kömürlü kara trenler.

Buharlı, yorgun, yanık sesli gemiler.

Kim bilir;

Kimleri mutlu-mesut ettin, kavuşturdun,

Hayır duasını aldın.

Kim bilir;

Kimlere ihanet ettin, ayırdın sevdiklerinden.

Gözü yaşlı bıraktın,

Ne beddualar aldın.

Kim bilir;

Nice gencecik fidanlar sağ olarak geldi,

Ölü çıktılar tren vagonlarından,

Gemi kompartımanlarından.

Kim bilir;

Ne ağlamaklı anne-babalar, kardeşler, yavuklular,

Bir trene, bir vapura koşuşup durdular.

Bilirsen sen bilirsin ancak,

Ey Haydarpaşa.

İstanbul'da yaşayıp da kimin anısı yoktur,

Haydarpaşa Garında, tren raylarında.

Gök mavisi sularında, Kalamış Vapurunda.

Acı-tatlı anılarından mı, sırdaş oluşundan mı,

Her nedense,

Seni özlüyorum, görmeden duramıyorum.

Sabah bekle beni,

Martılar uyanmadan geleceğim sana.

Benim vazgeçemediğim,

Kara sevdam, Haydarpaşa.

Saadettin Güven

İstanbul