Kara tren yüzümü kararttı!

Geçenlerde bir yazımda anlattığım tren garına tekrar yolum düştü. Dışı kadar içyapısı da çok güzel... Kapının girişinde başlıyor güzellikler. Kapı hemen geniş bir hole açılıyor. Sağ tarafta bilet gişeleri var. Gişe memurları gayet güler yüzlü ve her soruya cevap veriyorlar, üşenmeden. Gişenin karşısında ve uygun yerlerde oturaklar. Duvarlarda posterler, ayın garı, istasyonu, tren çalışanı, gar çalışanı gibi kategorilerde dereceye girenlerin resimleri var bu posterlerde. Tavan alçak ve tahta... Tahtaların arası inçe çıtalarla kapatılmış.

Bana çocukken yaşadığım evi anımsattı. Onunda odalarının tavanı tahta kaplıydı. Kendimi evimde hissetmem için o kadar çok neden var ki burada. Tavandan yerdeki döşemeye kadar. Bir ara yaşlı bir amca geldi yanıma, yeğen dedi yaşlı indirimi varmı. Şaşırdım bilmiyorum dedim. Dedim ama etrafa dikkatli bakınca hem yaşlılar, hem öğrenci- öğretmen ve grup indirimlerini anlatan panoları gördüm. Uzun zamandır demiryolları ile yolculuk yapmamış biri olarak epey şaşırdım. Ne oldu bu demiryollarına, kusursuz, hizmet ve müşteri memnuniyeti kavramını mı keşfettiler, yoksa özelleşti de benim mi haberim yok diye düşündüm. Ben bunları düşünürken beni yine şaşırttılar, tren tam vaktinde geldi, vaktinde kalktı gitti.