Karam; kedi kedi yaşamak güzel

O giyiniyordu. Sabah. Şimdi işe gidecek. Ben evde yalnız kalacağım. Ben Karam. Tanıştığımıza memnun oldum. Sahi, siz nerelisiniz? Ben İzmir, aslında Karşıyakalıyım; hah hah haaa!...Miyaaaaav!...

Çoraplarını ne güzel giyiyor, ben de çorap giyebilir miyim?

Gerçi benim tüylerim benim her işimi görüyor; yeri geldi giydiriyor, yeri geldi soyuyor; ben bu çıplaklığımı seviyorum; hem gizlenecek neyim var ki?

Herkesin bildikleri işte!

Ben Karam, siyah kedi, sokaktan gelen ve belki finali de sokak olacak kedi, kuyruğunda beyaz olan, boynunun altında ve orasında, kedi, Karam!

Biliyorum, ben hiç bir zaman onun gibi olamayacağım.

Canım çekiyor onun gibi sokaklarda koşturmayı, yuvarlanmayı toprakta ve yaşıtlarımla miyavlaşarak oynamayı. Olmayacak, farkındayım her şeyin, ben hep onun eline bakacağım ve hep onun ayaklarının dibinde huzurlu uyuyacağım.

Karam, o benim sahibim; ben ona sahibim, o da bana.

1. Not:

Kedi olmak güzel

kedi kedi yaşamak

hem başka türlüsünü

bilmiyorum ki

hani bazen ona özeniyorum

insanmış gibi....

gibilikten sıkılınca

yine sarılıyorum kendime

kedi kedi.

Ş.Y.