Karamsar yalnızlıklar

Niye, keşke gibi anlamsız gibi görünen kelimeler aslında bizlerin canını yakan acıların, kederlerin, iç çekişlerin anahtarı değil midir?
Hangimizin diline düşmemiştir 'keşke'ler... Keşke hayatıma hiç girmeseydi keşke babamı kaybetmeden onu ne kadar sevdiğimi söyleyebilseydim. Keşke dostumun bana ihtiyacı olduğunda onun yanında olabilseydim gibi gibi gibi.
Kim bilir sizlerin ne keşkeleri vardır tıpkı benim gibi onun gibi ya da sürekli televizyonda güldüklerini eğlendiklerini gördüğümüz renkli simaların. Bunu kimse bilemez ama şu bir gercek ki herkesin içinde ne fırtınalar kopuyodur kim bilir? Hiç derdi tasası olmayan biri var mıdır? Elbette herkesin kendine göre sorunları , sıkıntıları vardır ama herkes bi maskenin altında dolaştığı için tam da bir içi beni dışı seni yakar durumu cereyan eder. Taki gece olup ta kafanı yastığa koyana değin işte insanın kendinden kaçamayacağı tek yer orası... Uykuya sığınmaya çalışsan da bi şeylerin yarım olduğunu hissedersin. Ağlamak istersin belki de haykırmak ama nafile çünkü sesin çıkmaz.

İçini parçalarken pişmanlıklar bunu kendine bile itiraf etmeyi istemezsin. Bilirsin ki dillendikçe yara açılacak yara açıldıkça daha da kanayacak ve kaybettiklerin teker teker karşına dikilecek.
İtiraf et hadi haykır kus içindekileri bırak kendine takma bari bu maskeyi. Kimsin ne istiyorsun bu kez yüksek sesle olsun hıçkırıkların. Bıkmadın mı gülmeye çalışırken için için ağlamalardan ama yeter artık yeter susuyorum sustummm...........................................................................