Karanlığımda aşk

Ne neden bu kadar etkilendim ben?
Yoksa ruhum sarılınmamışmıydı bu zamana kadar?
Dilimin çıkmazlarında ne de özlemliymişim, zihnimi bir adama açmaya.
Tüm o garip kelimelerim ve tüm o karanlık güçlü ve güçsüz; Tanrısal ve ezik ruhumun birbiri ile çelişen tüm bilgeliğini; her ayrıntıyı ve kıvrımını anlatabilmeye..
Hayat bir oyun.
Sırf daha uyumlu olabilmek için; unutmaktaydım kendimi.
Sırf artık büyümek ve bu yöndeki zekamı geliştirmek ve herkes için; normal olmayan şeklinde nitelendirilmemek için.
İyi güzel de; ben unutuyorum sanki kendimi..

Benim dilim..
Benim karanlığım..
İçimde saklı tuttum kendimi ve ölüyorlar mıydı?
Sen gelirken bana, ölüyorlar mıydı?
Onları ben; benimle yaşattım hep.
Arada sohbet için bile uğrar mısın bana.
Tanrılarımızı ve zihnimizi konuşuruz.
Arada karanlığımı dinler misin anlayarak?
Delirebilir miyim yanında?
Çıplak bırakabilir miyim kendi mi?
Görür müsün beni; bedeni mi?
Sen olabilir miyim yanında?
Ben; sana bağlanabilir miyim peki; izin verir misin ona?
Hiç benzemeyen hayatımı yargılar mısın yada?
İncitir misin beni?
Tüm zayıf noktalarımın üzerine basar mısın?
Beni yönlendirebilmek için acıtır mısın?
Değiştirmeye çalışır mısın?
Yalnızlık hallerimi çekebilir misin?
Ve tüm bunları geçersek;
Buralardayım..ve bekliyorum haber etmeden..
Gelir misin?
Hissedebilir misin?