Kardelen çiçekleri

Bir ilkbahar mevsimi

Yıl 1972 Mayıs ayının altısı

Dünya anneler gününü kutluyor.

Baharın tüm çiçekleri annelerin gönüllerinde

Ankara sokakları karanlık

Ankara sokakları sessiz

Çiçekçiler sokağa çıkamayacak

Annelere çiçek hediye edilmeyecek.

Ayaklarda pranga, ellerde kelepçe

Ankara cezaevi koridorlarında

Üç fidan yürüyor gülümseyerek ölüme

Başları dimdik, alınları ak

Ne korku var, ne pişmanlık yüzlerinde

Yola çıkarken ne söylemişlerse, neye inanmışlarsa

Aynını yinelediler üçü birden sehpaya çıkarken.

Mutlu olacaksa halkım, bağımsız olacaksa ülkem

Hoş geldin ölüm diyerek , gülümseyerek gittiler.

Dağlar karla kaplansa, buz tutsa

Kardelenler yırtarak buz tanelerini

Çoğalarak açacak, Deniz, Yusuf, İnan

Kalbimizde hep yaşayacak, ışık olacak

UNUTMADIK

UNUTMAYACAĞIZ

UNUTTURMAYACAĞIZ

UNUTTURAMAYACAKLAR.

Karları delerek, buzları yırtarak açakcaklar

Dupduru duruşlarıyla yaşayacaklar.

KARDELEN ÇİÇEKLERİNİN ÖLÜME GİDERKEN SÖYLEDİKLERİ

SANIRIM HER GEÇEN GÜN DAHA İYİ ANLAŞILIYOR.

Halkımız sahip çıkıyor.

Türkiye’nin bağımsızlığından başka bir şey istemedim. Ve bu sebeple Amerikan emperyalizmine ve işbirlikçilerine karşı mücadele verdik. Bundan dolayı da ölümden korkmuyoruz

DENİZ GEZMİŞ (SON SÖZLERİ)

“Yaşasın Tam Bağımsız Türkiye! Yaşasın halkların bağımsızlık mücadelesi.Yaşasın İşçiler! Kahrolsun Emperyalizm!”

HÜSEYİN İNAN (SON SÖZLERİ)

"Ben hiçbir kişisel çıkar gözetmeden ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu için savaştım..

YUSUF ASLAN (SON SÖZLERİ)

"Ben ülkemin bağımsızlığı ve halkımın mutluluğu uğrunda şerefimle bir defa ölüyorum. Sizler bizi asanlar şerefsizliğinizle her gün öleceksiniz

SELAM OLSUN KARDELENLER..