Kardeşler Takımı – Band of Brothers

Her izleyişimde aman iyi ki katılmamışız dediğim 2. Dünya Savaşını anlatan yapımlardan birisi. Stephen Ambrose tarafından yazılan tarih, savaş, dram romanından uyarlanmış. Romanın ismini filme taşımışlar.

Yapımcılığını Tom Hanks ve Steven Spielberg üstlenmiş.  Kapitalizmin anavatanında, Yahudi kökenli Steven Spielbergin kahraman Amerikan askerlerini içeren bu  filmi çekmesi beni düşündürmüştür. Alman yapımı Annelerimiz-Babalarımız adlı mini dizinin aksine bir duruş var. Ne olursa olsun, ölenler gerçek, hayatlar gerçek, kayıplar gerçek…

Band of Brothers dizisinde 2. Dünya savaşında ABD ordusunda görevli Easy bölüğünün Georgia’daki Toccoa kampında aldıkları eğitim ile başlıyor. Market Garden Harekâtı, Normandiya Çıkarması ve Bastogne Savaşı’nda askerlerin başından geçen olaylar ile devam ediyor.

10 bölümlük dizi içerisinde anlatılan olayların tamamı gerçek kişi ve anılardan oluştuğu için izlerken içiniz biraz cız edebilir.

2. Dünya savaşı dendiğinde bir çok film ve dizi de Normandiya çıkarmasını duyar veya izlersiniz. Üzerine oldukça kitap, film ve dizi çekilmiştir. Band of Brothers da yer alıyor ve bu bölüm savaşın en zor anlarından birini yansıtıyor.

Savaşın başında zafer ile güdülenen askerler, savaşın hareketlenmesi ve arkadaşlarını kaybetmeye başladıkça nasıl bir cehennemin içerisine girdiklerini sorguluyor. Çünkü ölüm gerçek ve dünyanın heryerinde gözyaşının rengi aynı.

Mini dizi; savaşın en başından sonuna dek hayatta kalmayı başarmış insanların hikayelerinden oluşuyor. Bu insanların ağzından savaşa tanık olmak oldukça önemli.  Benim dizi ile ilgili eleştirilerim elbette var. Ama vaktimi harcayıp izlediğim ve kendine not aldığım şeyler  de var.

Mekanların gerçekçiliği, kostümlerin neredeyse orjinaline yakınlığı, askerlerin oyuncular ile benzerliği tartışmasız pek başarılı.

Elbet benim de söylemek istediklerim var. Savaş başlı başına anlamsız. Hepimize yetecek kadar yer var  bu evrende. Savaş sırasında işgalci veya savunmacı asker, kim olursa olsun hepsi birer kahramandır. Hepsi tarih yazan kitapların satır aralarında bize selam verir gibi hissederim. 

Kişisel kazancın neredeyse olmadığı ,cehennem gibi bir ortamda canını  riske eden insanlar benim gözümde kahramandır. Savaşın gereksizliği üzerine konuşmaya bile gerek yok. Böyle bir ortamda birşekilde  asker olmuş insanların bu yaşananlar sırasında ki emeğini asla küçümseyemem.

Düşünsenize doğu cephesini…1937’da savaşa girmiş Japonlar var.  Savaşa gitmeden doğan çocuklar 8 yaşına gelmiş oluyor. Normandiya çıkarması ile birlikte perişan hale gelen askerler sadece 1 yıl boyunca Almanlar’a karşı savaşmıştı. Polonya’dan itibaren yıllarca savaşmış ve doğu cephesindeki askerlerin halini düşünemiyorum bile.

Bugüne dek yaşanan savaşlar olmasaydı eğer kesinlikle dünya daha iyi bir yer olurdu.

Daha iyi yarınlara uyanmak ümidiyle…