Kardeşliğin en güzel örneği

Günümüzde, anne evladı, evlat anne ve babayı, baba evladı, kardeş, kardeşi tanımıyor. Aile bağları ve ilişkiler çok zayıfladı. İstisnalar var tabi. Milliyet Blog’dan tanıdığım en iyi arkadaşlarımdan biri Sündüs Akkaya. Yeğenimle adaş oldukları için Ona bazen yeğenim diye hitap ediyorum. Zaman, zaman birbirimizle telefonla görüyoruz :” Hadi bana ya bir fıkra patlatın veya o güzel sesinizle bir şarkı okur musunuz?” diyince ben dünden hevesli ya Erzurum şivesi ile fıkra anlatıp ona kahkaha attırıyorum veya şarkı söylüyorum. Geçen gün telefon açtı sesi üzgün ve endişeliydi. Nedenini sordum :”Kız kardeşim çok hasta ateşi yükselmiş, hastaneye kaldırılmış, yarın Ankara’ya geliyorum” dedi. Üzüldüm, ama bir yandan da, yüzünü görmeden telefonda sohbet edip gülüştüğümüz Blog arkadaşımı göreceğim için sevindim. Kardeşinin ateşi çok yükselmiş, kalp kapakçığında galiba iltahabik bir durum varmış. Sündüs kardeş günlerdir kardeşinin yanında. Kendisi de hem kolundan, hem de ayaklarından rahatsız, ama kendisini düşündüğü yok. Tüm derdi hasta olan kardeşine bakmak, hastanede geceliyor. Doğrusu tam bir fedakârlık örneği. Anne ve babasına da o bakmış şu devirde böyle örnekler çok az bulunur, kutluyorum arkadaşımı. Heykeli dikilecek bir insan. Ne yazık ki buluşamadık, zira ben de bel fıtığından muzdaripim, fizik tedaviye başladım. Bir şekilde buluşacağız inşallah. Sevgili Akkaya’nın kardeşine acil şifalar dileyerek geçmiş olsun diyorum.

NAHİDE ÇELEBİ