Katip ve bir garip ziyaretci...

Her yaz, okul tatil olur olmaz, biryerlerde çalışmak zorunda mıydı? Mustafa o yaz yine yaz tatilinde çalışacaktı...

Mübaşir, çocuklarına pek kıyamazdı. Küçük yaşlarda çalışsınlar istemezdi. Yine de boş kalıp, ne yapacağı belli olmayan bu yaramaz oğluna Avukat Nazif'in yanında bir iş bulmanın hayırı olacağını düşündü...

Mustafa, Avukat Nazif'in olmadigi zamanlarda odasını temizliyor, gelen ziyaretcilere cay tasiyor, saga sola kosturuyordu. En zoruna giden de, kenisine "AYAKCI" ya da "CAYCI" denmesiydi. Bu nedenle telefonlara cevap verirken; "BUYURUN. Ben Katip Mustafa!" diyordu.

Avukat Nazif'in olmadigi bir gun, isini bitirmis ziyaretci bekliyordu. Kapida uzaklara bakarak konusan yasli bir adam ve yaninda daha gencten iki kisi belirmisti. Nazif Bey'i sordular. Mustafa kendinden emin bir seyle;

"DURUSMADA. Bugun gelmez!" dedi.

Yasli adam yine uzaklara bakarak, tatli tatli gulumseyip sordu:

"Kiminle muserref oluyoruz?"

Mustafa, kizararak;

"Ben Avukat Nazif'in katibiyim!" dedi.

Yasli adam, uzaklara bakisini surdurerek;

"Katip bey, bize birer cay ismarlar misin?"

Caylarini ictiler. Yasli adam ayaga kalkti. Yine uzaklara bakarak;

"Katip bey. Avukat Nazif Bey'e Asik Veysel'in ziyaretine geldigini, caylarini icip ayrildiklarini bir zahmet soyler misin?"

Katip simdi elli kusur yasinda. Gece yuruyuslerine ciktiginda, uzun ince bir yoldayim, diye mirildaniyor. "Dost dost diye diye nicesine sarildim..." i usulune uygun soyluyor. "Siz sagolun Turk Gencleri calisanlar kalmaz geri. Ataturk'un eserleri soylenecek bundan geri..." diye ogullarina, yegenlerine nasihatlarda bulunuyor.