Kaybedince de dik durmayı bilmelisin.

İnsan, yenilmez bir savaş makinesi değil ki; hep kazanasın. Kazandığında ne kadar başı dik, onurlu, ne kadar mağrur duruyorsan, kaybedince de dik durmayı öğrenmeli, yaşamının her anında sağlam durabilmelisin bence.

Hepimiz Adem babamızla, Havva anamızdan gelmedik mi? Her birimiz etten ve kemikten yaratılmadık mı?

Senin kalbin taştan, beynin demirden mi yapılmış ki, yenilmeyeceksin? Sen, adam gibi adam değil misin ki, yenildiğinde dik duramayacak, kaybedince ayağa kalkamayacaksın? Kim demiş? Gel onu sen, benim külahıma anlat!

Kazanınca dik durmayı herkes becerir. Sen asıl kaybedince de dik durmayı bilmelisin, sen esas kaybedince dik durabilmelisin.

Sen, çiğ süt mü emdin ki, kaybedince başın eğilsin? Hangi namerdin haram çorbasına kaşık salladın?

Sen, kalleşin dümenine aldanıp yenilmedin mi? Yiğidin yıkıldığı yerden kalkacağını, daha öğrenemedin mi?

Kaybetmek, dünyanın sonu değil ki. Asıl kaybederken de dik durabiliyorsan, sen oldun demektir.

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.