Kaybolan Ruh, Güven

İnsanoğlunun en büyük derdi haline geldi, güven... İnsanların birbirlerine güvenmesi, uzun soluklu ilişkiler kurması, kurulan ilişkilerin temellerinin sağlam olduğuna inanmaları ve daha nicesi... Kimse birbirine arkasını dönüp gidemezken nasıl olacakta insanlar bu kadar güvensizlik içinde birbirlerine güvenecek?

Aslında bu kadar da zor olmaması gerekiyor insanların birbirlerine inanç sağlaması ya da sadakat göstermesi. Tek sorun dürüstlük gibi görünse de çıkarlar göz ardı ediliyor. Günümüz de bir çok ilişki karşılıklı çıkarlar üzerine kuruluyorken nasıl olacak da insanlar birbirlerine koşulsuz güvenecek? Çok klasik bir cümle olacak belki ama ‘’ nerede o eski dostluklar? ‘’ cümlesinin gerçek eksikliğini günümüzde yaşıyor durumdayız.

Dirsek dirseğe sırt sırta yaşanılan dostluklar, gerçekten beraber vakit geçirmekten \ paylaşımda bulunmaktan mutlu oldukları için bir araya gelen insanlar resmen tarihe gömülmüş gibi... Acı ama gerçek olanı kabullenmek epey zor amam yeni nesil bu durumu resmen içine sindirmiş durumda... Böyle yaşamanın sorun yaratmadığı ilişkiler kurarak sadece kendilerini düşünerek nefes almaya devam eden insanlar ile dolu etraf.

Huzur ile paylaşmaktan çok kim ne kadar mutlu olabileceğinin peşinde sanki artık kurulan ilişkilerde... Sevelim saygı duyalım değil de sadece ‘’ben’’ olayım algısı ile yaşamak... Yalnızlıktan korkmak yerin mümkün olduğunca yalnız kalabilmenin peşinde olmak... Paylaşarak çoğaltmak yerine sadece ‘’saklamak’’ niyeti ile yaşamak... Saklanmak ve saklanbaç oynamak...

Kimsesiz olmaktan kaçmak yerine kimse olmayı sevmek gibi artık insanların yürekleri... Güvenmek yerine boşluğu tercih etmek... Sorumluluk gibi görmek, yük gibi hissetmek, özgür olmamak gibi düşünmek... Güvenmek kendine de hayata insanlara güvenememek...