Kederliydim çünkü ayakkabım yoktu.. Ta ki ayakları olmayan adama rastlayana dek !!

Yüreğime bahar geldi !! Sabah uyandığımda hissettim bunu..Daha havanın güzelliğini fark etmemiştim.. Dışarı çıkmak istedim.. Yürümek, koşmak hatta.. Güzelliklerin peşinden koşmalıydım.. Karanlıkla geçen günlerin hiç bir anlamı ve faydası olmadığını hissettim uzun süre sonra.. Başını kuma gömmenin, sorunları büyütüp büyütüp altında ezilme çabamı anlayamaz oldum bir anda.. Neyi bekliyorum ki ben.. Bir anda yataklara düşüp, kolumda serum olsa, her dakika başımda bana iğne yapmayı bekleyen hemşire mi olmalı.. Amansız hastalığa yakalanıp da sağlıklı geçen günlerime yanmayımı bekliyorum.. Aldığımız her nefesin bizim için ne kadar değerli olduğunu anlayabimek için onu kaybetmek mi gerekiyor..

Güzel insan olmalısın.. Yüreğin sıcacık olmalı.. Karamsarlık oluyor da noluyor hayatımızda..Kendimizi yıpratıp, oturduğumuz yerden kalkmadan ... Şunu düşünelim .. Ayağımız varmı ? var! Bunun la ilgili bir söz geldi aklıma.." Kederliydim çünkü ayakkabım yoktu.. Ta ki ayakları olmayan adama rastlayana dek !!.. Bundan güzel bir söz olabilirmi umutlarımızı kaybetmememiz için..

" Gövdeyi öldürenlerden değil ruhu öldürenlerden korkunuz " demiş Eflatun ! Evet ruhumuzu öldürmek! Nasıl da kulağa kötü geliyor değil mi? Yaşamanın güzel olduğunu anlayalım artık! "Kusursuz yaşa! Çünkü bunalımlı yaşayanların ruhları ve bedenleri küçülür ! (Zordaster) ..

Umudumuzu kaybetmeyelim ! .. Umutsuzluk bizi biz olmaktan bile alıkoyabilir.. Zaman geçiyor.. Ve biz o " an " ı bir daha yaşayamayacağız !!