Kelebeğin Rüyası

Bazı şeyler içime işler, benden, hayatımdan bir parça olur. Onlar benim keşkelerim olur, keşke ile başlayan onlarca tümcemin kaynağı.

Kelebeğin Rüyası'nı izlediğimden beri aklım Zonguldak'ta, kömür madenlerinde, sefalet içinde bir ömür yaşayan ve sessizce ölüp giden ve bir daha hatırlanmayan sanat sevdalılarında...

Önce ayağa kalkıyor ve avuçlarım patlayana kadar alkışlıyorum Yılmaz Erdoğan'ı. Son üç filmini ya çok sevdi insanlar ya da birşey anlamadım, çok ağırdı, sıkıldım dediler. 

Ben bütün filmlerini izledim, hem de birden fazla ama Kelebeğin Rüyası içime işledi. Biri 22, diğeri 24 yaşında , şiir tadında, şiir kıvamında yaşamları olan iki insan, iki aşık, iki şair. 

Film bittiğinde evladını vakitsiz kaybeden anne acısı gibi kaldı film bende. Pek çok karakteri başarı ile canlandıran Kıvanç Tatlıtuğ bu filmi ile bol laf üreticilerinin ağzını kapamış ve aktörlüğünün altını kalın harflerle çizdirmiştir umarım. 

Belçim Bilgin, Mert Fırat, Farah Zeynep Abdullah   sizin dışınızda biri oynasa eksik kalırdı bu film. Herkes ama herkes oynamamış, yaşamış. 

Film bittiğinde yüreğimize yükledik payımıza düşen hüznü ve salondan çıkarken vedalaşır gibi dönüp baktım sinema perdesine. 

Ben çok sevdim bu filmi ve sıkılanları, ağır bulanları anlayamadım.

Yüreğinize armağan edin bu filmi ve şiir tadında kalın.