Kelebek etkisi

Geçen gün, izlememekle çok şey kaçırdığımı düşündüğüm, "Kelebek Etkisi" adındaki filmi izlemeye karar verdim. Ve sizlere "kelebek etkisinin bendeki etkileri" hakkında birşeyler yazmak istiyorum. Film, başlangıç verilerinde yapılan küçük değişiklerin sonuca büyük değişiklikler yapacağını öngören Kaos Teorisi üzerine kurulu. Bu yüzden de Ashton, geçmişe yolculuk yapıp, sık sık başlangıç verilerini değiştiriyor ve bunun sonucunda da farklı sonuçlarla karşılaşmasını izliyoruz. Tekrar tekrar izlenmesini düşündüğüm film, gerçekten de çok ilgi çekici. Ancak beni etkileyen filmin son sahnesi oluyor. Bu sahnede Evan'ın Kayleigh ile karşılaşması beni farklı düşüncelere götürüyor, dejavu ve reenkarnasyona mesela.

Deja vu, Fransızca olup kelime anlamı ile "daha önce görüldü" anlamını verir. Bu yaşadığı anı, daha önce de yaşamış olduğu izlemini edinmesinden dolayı kaynaklanır. Deja vu, insanların gördüğü şeyleri daha önce görmüş olduğunu ancak görüldüğü anda görünen şeyin ne veya (insansa) kim olduğunu hatırlayamama halidir veya öyle olduğuna inanılır. Deja vu, reenkarnasyonun bir parçası olarak kabul edilir. Reenkarnasyon ise, bir ruhun dünyaya tekrar tekrar gelerek farklı vücut ve canlılarda beden bulmasıdır.

Bunun yanı sıra, film beni başka bir düşünceye daha götürüyor. Özellikle Nietzsche'nin de belirttiği gibi, tarihin tekerrürden ibaret olduğunu kapsayan cümlelerine... Ve bu düşüncelerimi toparlamaya çalışıyorum...

Belki de insan ruhu, yaşadığı dönemde istediğini gerçekleştiremediğine inandığı veya bu dünyadan zamansız ayrıldığı için farklı bedenlerde de olsa dünyaya geliyordur... Beden bulduğu insanda, kendi zamanında gerçekleştiremediği amaçlara varmaya çalışıyordur... Belki de işte tam da bu yüzden, tarih tekerrürden ibarettir. Belki de işte tam bu yüzden, şimdiki zaman geçmişin farklı versiyonlarının bir tekrardır...

Filmde Evan,hayatı bir film veya oyun gibi durdurup, sık sık geçmişe gidip, beğenmediği noktalarda, şimdide nasıl düşündüğünü uygulamaktadır. Ben de kendimi, "eğer geçmişe dönebilseydim neyi değiştirirdim?" sorusunu sormaktan alıkoyamıyorum. Sanırım, değiştirmek istediğim an, ailemin beni soktuğu konservatuar sınavlarının torpil olayları döndüğünü düşündüğünden dolayı geri çekmesi anına gitmek isterdim. Böylece, o sınavı "torpilsiz" de olsa kazanır ve bugün belki de Türkiye'yi dünyada bir akordeonist olarak temsil eder, şimdiden çok daha mutlu olabilirdim...

Kimbilir?

Not: Bu yazı, film müziği olarak da kullanılan Oasis'in "Stop crying your heart out" adlı şarkısı sayesinde yazılmıştır.