- Kategori
- Şiir
Kemâlât -2-
Kandırmasınlar seni, zannedenler zatını,
Âlim yahut Mehdi.
‘Ruhumdan üfledim kuluma
Kemâl koydum ismimi’.
İblis’im şeytan ile
İnkârda ve küfürde,
Ben varım,
Nemrut ile Deccal’da.
Katlederim üstelik
Habil’i, zalimane.
Her bir gönülde,
Hem kötü de, iyi de.
İnsü cinni, meleği,
Cansız ile canlıyı,
Olduran olmayanı,
Halk eden benim,
Kâinat ile evreni.
Methet, öv, sev kendini,
Anla ki, yok senden evlâ
Kemâlâtta yücesi.
- Toplam blog
- : 635
- : 614
- Kayıt tarihi
- : 07.09.13
Şiiri, yazmayı seviyorum..hepsi bu kadar.. ..