Kendi kadrajımdan - Uçtular -

Onları uçurdum,  öylece haber vermeden kimselere…. Şiştttt…..Sessizce…..Kime haber verseydim?.... Veya uçurdum diye hesap mı vermeliydim?.... Neden ve niçin?.... Kim çare olurdu ki?.... Kendimden başka kimse yarama çare olamazdı ki…. Gerek duymadım  hiç kimseye, hiçbir şeye, hiçbir nefese…. Nasılsa uçuracaktım…. Hepsini önce bölüp, sonra çarpıp, çarptıklarımı toplayıp, topladıklarımı birbirinden çıkarıp her birini ayrı kanada koyup uçurdum da uçurdum….. Şimdi uçtukları yerde mutlu olmalarını diliyorum….Hiç birine ruhumun zerrecikleri kadar öfke duymuyorum veya  onlara hayatımda yer ayırdım diye pişmanlık….Onlar sadece benim kurduğum düşlerdi, hayallerdi beslediğim büyüttüğüm umutlardı, olmadılar…..Benle yaşayamadılar, yeşermediler….Olsun varsın… Günbatımında,  Onların her birini ayrı kuş kanadına koyup, farklı diyarlarda mutlu olsunlar diye yolladım….