Kendimi bulacağım

Hayatınız bir noktadan sonra yaşadıklarınızın yansıması haline geliyor sanırım yani yeni bir hayat yaşamıyorsunuzda daha önce yaşadıklarınızı tekrar ediyormuşsunuz gibi.

Neye gülüp neye ağlayacağımızı şaşırdığımız şu zamanlarda insanın en çok hayret ve şaşırma duygusunun ön planda olması psikolojik bir durum olsa gerek. Yaklaşık  1,5 aydır süre gelen ve ülkemizle birlikte tüm Dünya'yı etkisi altına alan Covid19 salgını hepimiz üzerinde uzun süreli hasarlar bırakacak orası kesin. Bedenen bir şekilde atlatabilirsek ne mutlu tabi ama psikolojik olarak ne ederiz bilemiyorum. 

2007 yılında bu sanal ortamda başlamış olduğum nacizane yazı hayatıma uzun süre ara vererek yeniden başladığımda senelerin su misali aktığını, yaşanılanların ise, adeta 'tarih tekerrürden ibarettir' cümlesini tokat gibi yüzüme çarpacak şekilde hiç değiişmemiş olmasını hangi ruh haliyle karşılamam gerektiğini hiç bilemedim. Hiç bir zaman başarı sağlayamadığım ve dikiş tutturamadığım ilişkilerim 25'imde ne ise 41'imde de o şekilde devam etmiş. Her zamanki hayal kırıklıklarım, yıkılan pembe panjurlarım, gidenlerin arkasından kurulan cümlelerim kalıp gibi kalmış. Yazdıklarımı okurken içim daraldı, ruhum sıkıldı, bazen kahkalarla gülesim geldi ve en çokta kendimi iyi hissettim. Bu gün değişen tek şeyin yaşadıklarıma vermiş olduğum tepkiler olduğunu gördüğümde şu an yazı yazdığım koltuğumdan hafifce bir dikildim ve suratımda bir gülümseme ile yazmaya devam ettim. 

Hayal kırıklıklarımı artık nereye saklayacağımı bilmiyorum. Suratımda ki gülümsememin içine koyuyorum ve hayatıma devam ediyorum. O denli üzgün ve yorgunum ki artık kime neyi, nasıl anlatacağımı, kimden medet umacağımı, ne yöne doru bakacağımı şaşırmış durumdayım. Kısacası üzüntüden daha fazla, şaşkınım ve son derece kızgınım. Hiç bir zaman hakketmediğim bir yaşantının peşinde koşmaktan ve sevgi denilen hastalıklı kavramı, kendim dışındaki insanlara yüklemenin verdiği pişmanlıktan son derece yılgınım. 

Bir yerlerde, uzun süre tek başına kaderine bıraktığım kendimle karşı karşıya gelmek için sabırsızlanıyorum. Kendimi hangi yolda, hangi parkta, hangi limanda, hangi şehirde, hangi sokakta, hangi barda, hangi meydan da hangi hangi.... nerede bulacağımı bilmeden arıyorum. Hayallerim için buna ihtiyacım var sadece kendime ihtiyacım var biliyorum.

Kendimi bulduğumda sıkı sıkı sarılacağım, elelrinden tutacağım ve gözlerinin içine bakıp, 'söz veriyorum bir daha seni asla terk etmeyeceğim' diyeceğim. Kendimin koluna girip uzun bir yola gideceğim. Kendime nefis bir bardak çay ısmarlayıp deniz kenarında kendimle uzun sohbetler edeceğim. Kendime hayallerimden, umutlarımdan, yapmak istediklerimden bahsedeceğim. Sonra susacağım ve sadece kendimi dinleyeceğim...