Kendine Yeten İnsan

Öyleleri yaşar ki aramızda, bin yıl dünya ilgilenmese varlığıyla, sürdürüp gider hayatını. Hemen herkese eyvallah etmez. Kimseye müdanası yoktur.

Öyleleri bulunur ki toplumumuzda, Allah’ın bir kulunun yardımı olmadan, devam ettirir yaşamını. Günlük rutininden en önemli meselelerine varıncaya kadar bir başına çözer tüm problemlerini. Kimseden lütuf beklemez, başı çok sıkışmadan, çok acil bir ihtiyacını gidermek zorunda kalmadan hiçkimsenin kapısına varmaz, varıp da aman etmez, çare dilenmez. Ölene dek başı dik gezmeye yeminlidir çünkü. Dünya nimeti için eloğluna yaranmaya çalışmaz. Varsa yoksa kendi bildiği, becerdiği… Destek ummayı yetersizlik sayar. Tek derdi kendine yetmektir. Başka da muradı yoktur.

Çamaşırını kendi yıkar. Çarşafını kendi katlar. Alışverişini de, günlük işlerini de kendi görür. Yemek yapmayı da bilir, pantolon ütülemeyi de. Gömleğini de asar, çarşı Pazar gezmesine de gider. Hatta Bağdaş kurup dama tarhana sereni de bulunur. Zaten tüm özgüveni tam yeterliliğinden kaynaklanır. Neredeyse bilmediği şey yoktur. O yüzden de kimseye yükünü taşıtmaz; elinden gelse, günahını da!

El sırtına binmez. Kimseye dayamaz arkasını. Tek tabancadır. Yaradandan gayrı kimseden çekinmez.

Ufak tefek bakım onarım işlerinin, ev içi tadilatlarının becerikli adamdır. Kadınsa eğer, patiğini de örer, kazağını da. Yamasını da diker, elbisesini de.

Ne patlayan tekeri dert edinir, ne atan sigortayı. Ne kimseye özenir, “ah şunu ben de bir yapabilsem!” diye; ne maharetli, başarılı insanları kıskanır. Ne yükünü taşıtır sana, ne taşınmaktan yüksünür dostunun külfetini. Ne de ampulüyle avizesini takmaktan. Dedik ya, kimseye eyvallahı yok, diye. Başkalarını yalancı çıkarmakla da uğraşmaz, aleyhinde konuşana da gönül koymaz. Kavga etmeye tenezzül etmez. özgüveni yerindedir çünkü. Gazlayarak, hava basarak şişirmek de mümkün değildir egosunu. Onu rakip belleyenlerle de yarışmadığından, tribüne kanıtlamaya da çalışmaz kapasitesini. Başarı ölçüsünü eliyle koyar, aldığı sonucu yüreğinde taşıdığı adaletin kantarına vurur. Manasız reklamdan haz etmez. Alçakgönüllüdür. Başkaları kıyasıya zorlamadığında, öfkesi de kontrolündedir.

Süperman değil elbette kendine yeten insan. Amma velakin, eşsiz yetenekleri de vardır. Şiir yazanı, şarkı söyleyeni örneğin. İcat yapma uğruna ömrünü laboratuarda tüketene de rastlanır, yazacağı tek sayfa yazıyı saatlerce düşünene de. Ama ne olursa olsun, kimselerden aman dilenmeden kendine yetmeye yeminlidir.  Gemi kullananı da var onların, ordu yöneteni de. Bi başına okyanusa kafa tutanı da mevcut, tek başınalığını önemsemeden dünyaya kazan kaldıranı da.

Ve elbette, bunca özelliği kendine yeten tek bir fanide bulmak mümkün değil ama… Bir yaşam biçimi, hayat tercihidir kendine yetme çabası.

Kimi az başarır bunu, kimi çok. Kimi başlamadan döner yoldan, kimi ölene dek vazgeçmez kendine yetmekten. Yeryüzünde kendiyle gurur duymayı en çok hak edendir o. Ama yine de tevazusundan ödün vermez.