Kendini sevdirme, kendini sev

Hepimiz olduğumuz gibi kabul edilmek ve sevilmek isteriz. Ana rahmine düştüğümüz andan itibaren yaşamımız boyunca bu sevgiye ihtiyaç duyarız.

Yeterli sevgiyle beslenip büyütülmüşsek kendimizle barışık, başkalarıyla dost, sorunlara değil de çözüme odaklı, mutlu olmaya yatkın, hayatı olumlu algılayabilen bireyler oluruz.

Aile içinde sevgiye dair ilk deneyimlerimiz pek de iç açıcı değilse, onaylanan bir çocuk yerine eleştirilen bir çocuk olmuşsak hayatımız boyunca kurduğumuz ilişkilere daha fazla değer atfedebiliriz.

Bunlara, puzzle’ın çocukluğumuzda eksik bırakılan parçalarını doldurma sorumluluğunu verebiliriz.

Sevgi açlığı ve onaylanma ihtiyacı ile verdiğimiz ödünler, kendimizden vazgeçmeler duygusal baskıya neden olur.

Böylece hayat içerisinde kurduğumuz ilişkileri bu baskıyı azaltacak, bize kendimizi değerli hissettirecek arayışlara dönüştürürüz.

Tabii bu bize hayal kırıklığından başka bir şey getirmez.

İlişkilerde davranışlarımızı tetikleyen durumları anlayıp tavrımızı değiştirmedikçe ilişkilerimizin çapı değişmez.

Biz aynı kusurlu ve geçmişte bir yerlere takılı kalmış oyunları, farklı dekor ve kostümler içinde sahnelemeye devam ederiz. Her seferinde farklı sonuçlar yaşamayı umarak hem de…

Dekoru da kostümü de oyuncuları da değiştirebileceğimiz bir özgüvene, ancak zihnimizin ayarlarını değiştirmeyi cesurca kabul ettiğimizde kavuşabiliriz.

Zaman “Bana yeni bir ben lazım.” deyip yola çıkma zamanıdır.

Hayatımızı cesurca yeniden yapılandırırken şunları da aklımızda tutalım:

*Kendini sevdirmeye çalışan biri değil, kendini seven biri olmaya çalışalım.

*Ne istediğini bilen, kararlı, tutarlı biri olma yolunda cesur olalım.

* “Ben” demenin bencillik olmadığını, ölçülü bir “ben”in sınırlarımızı belirlemede bizi rahatlatacağının farkında olalım.

*Beklentilerimize kavuşamayınca bunu kendi değerimizle ölçmeye kalkışıp “sevilmediğimize, önemsenmediğimize” hükmetmeyelim.

*Birine “Tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna.”diyeceksek giderayak bütün fitilleri burnundan nasıl getiririmin hesabını yapmayalım.

*Baktık insanlar çok ikiyüzlü, bizi kullanmaya meyilli o zaman bu insanları yaşamımızdan uzak tutacak kriterleri bi’ zahmet belirleyelim.

Veee en önemlisi özümüzle olan bağı hep koruyalım.