Kendini şımart

Bazen gözümü kapatıp kendimi bir jazz müziğin eşliğinde hayale dalmış bulduğumda, aklıma hep aynı manzara geliyor. Bir sonbahar günü dışarda, üstümde paltomla denizin kenarında özgürce yürümek... Kendime hediye olarak en sevdiğim kitabı almak ve açıkhavada bi yerlerde kahve içmek... Kendimi şımartmak kısacası. Aslında basit bir hayal ve yapılması çok kolay gibi görünüyor değil mi? Neden kendime bu kadarını çok görüyorum bilmem.

İnsan dünyada olmasındaki asıl amacı unutuyor kimi zaman... Kendimizi o kadar hırpalıyoruz ki, kendimize o kadar işkenceler duygusal çalkantılar yaşatıyoruz ki... Sokaklarda elimizi kolumuzu sallayarak dolaşmanın keyfini unutuyoruz zamanla...

Bir an durup sadece nefes almak o an hayatta olmanın keyfini içimize doldurmak ne güzel olurdu... Kafamızdaki bize acı çektiren aşkımızı, ikiyüzlülük yapan arkadaş sandıklarımızı, hayal kırıklığına uğratmamamız gereken ailemizi bir köşeye koysak mesela... Başkaları için değilde kendimiz için yaşamak..

Yapmamız gereken o kadar çok şey var ki... Ne istediğimizi düşünecek vakit kalmıyor..