Keşfedilmek..

Unutma İbrahim, demedi deme..

Haddinden farza değer verdiğin ve gereğinden fazla israr ettiğin herkes ama istisnasız herkes (aile bireylerinden akrabalarından olabilir, çevreden olabilir, uzun yıllar tanışıyor olduğun kişilerden olabilir) seni pişman edecektir fazla değer verdiğinden ve bu konuda israrcı davrandığından dolayı.

Çok seviyorsun, değer veriyorsun hatta hatalarını ve yanlışlarını bile görmezden gelip israrla sevgini sürdürmeye çalışıyorsun ve sen karşılık beklemeksızın üstelik yardımlarda bulunuyorsun zor günlerinde. Mesela özgürlüğü kısıtlanmış bir dönem geçiriyor olsa, onun özgürlüğüne kavuşması için dışarıda elinden gelen her türlü yardımı her türlü desteği verir hatta onun için göz yaşı bile dökecek kadar israrla seviyorsun onu..

Fakat gün gelir İbrahim, sana "boşuna değer verdin bana ben değer bilmem. üstelik benim için göz yaşı dökecek kadar israrlı sevgini anlayabilecek kapasitede değilim" dercesine yaptıklarını burnundan fitil fitil getirir.

Seni pişman ettirir İbrahim..

Veya diyelim ki, çok sevdiğin ve değer verdiğin vede üstelik iki eliyle bir simitini dahi doğrultamayan kişi var karşında ve sen bu kişiyi çok sevdiğinden dolayı kendin gibi bilerek sürekli olarak dolaylı yollardan destek verdiğini farzedelim. "Bende var onda da olsun" mantığınla (simitini doğrultamıyor ya) daha çok israrla manevi desteklerinle belli bir düzeye getirdiğini var sayalım.

Böyle birisi de seni gün gelir pişman edecektir İbrahim "ben iyilik nedir bilmem, nankörüm ben nankör!" dercesine unutma!

Sen bir insanda olması gereken değerlerle yaşıyorsun. Abartı da değil senin yaptıkların. Övünülecek yanı da yok övünülecek şeyler de değil çünkü normal insanın yapacağı davranışlardır zaten bu tür davranışlar.

Sen İbrahim duygularını doruklarına kadar yaşamayı yeğlemiş insansın. Sevinçlerini de doruklarında yaşamak istersin, acılarını da acı gibi doruğuna kadar yas tutarak yaşarsın yeri geldiğinde.

Boşver keşfedemesinler seni İbrahim.

Keşfettiklerinde hayat durur!