Keşke...

Keşke, güne insanlara karşı daha hoşgörülü olmaya hazırlanarak başlasak. Ya da birimizin, diğerini ötekileştirmesine izin vermesek.

Cemaatçiydi ya da müesses nizamdı gibi kavgaların içinde sevgi ve aşk’ı ıskalamasak…

İnsanlar arasındaki farklılıkların, yaşamın harmonisi olduğunu, din, dil, renk, etnik köken, ırk gibi beşeriyetin zenginliği olan moral değerlerin; insanları ayrıştıran değil de bilakis insanlar arasındaki zenginliğin ve potansiyelin tezahürü olduğunu haykırabilsek…

***

Düşün ki, senin gibi benim gibi eğitim ve öğretim alma arzusunda olanın, öteki mahallenin çocuğunun müesses nizamın aforoz ettiği kitlelerin çocuklarının, okuma ve kariyer elde etme hakkının en az bizler kadar hukuki olduğu…

Demokrasi ve hukukun sadece akademilerde öğretilen dersler olmadığı…

Yarının güzelliklerine; eğer zihni bir devrim yapılacaksa yekvücut olarak ulaşılacağı…

Birbirimizi sevsek, saysak…

Hiçbir etki ve telkin altında kalmadan…

Kimseyi “ötekileştir”mesek…

Vicdan ve kalbin sesinin her zaman doğruyu söylemese de, çoğunlukla doğruyu söylediği varsayımından hareket etsek…

***

Kısaca birbirimizi sevsek, saysak, en azından iki kelam edecek kadar kâle alsak…

Hiç de zor olmasa gerek…

Bu ülkenin bilinmez mahfillerinde tertiplenen kirli oyunların, tezgâhların, bizim birlik ve bütünlüğümüze kastettiğini geç olmadan anlasak…

Keşke, yarın yeni bir zihin dünyası inşa edebilsek…

Çıkarsız, ideolojiden arındırılmış, kirlenmemiş dokulardan yeni bir zihin dünyası inşa edebilsek…

Sevmek adına, teveccüh adına, hak ve hukuk adına, helalleşmek adına, keşke, içimizdeki kin ve nefreti sağanak yağmurun sokaklardaki pislikleri söküp attığı gibi atabilsek…

Keşke, yeni bir zihni devrim yapmanın gerekliliğini sevgi adına kabullensek!