Tekil kişiler

Kabaran gökyüzü umrumda olmaz benim. Giyerim kılıç kalkanımı bana bi'şeycik olmaz. Açığa çıkarmak üzereyim intiharlarımı, belki bir şekilde bastırabilirim dinmeyen açlığımı.

Dua etmem hiç oturduğu yerden eteklerini savuran allah babaya. Ben kaçan bir suçluyum, o da aramayan pezevenk bir polis. Yaram derin, ambulanslar 'cayır cayır' bağrıyor.. Ama benim için değil...

Sen layık olduğun yerde kalmalıydın, ben boyumdan büyükçe aşk'a kalkışmamalıydım. Ne yazık oldu, görünen o ki aşk konseptin zaten çoktan dolmuş.

Siyah mı oldu şimdi heryer ?

Eh, iç güveysinden hallice.

O zaman Titanik'i izler ağlarım bende. Benimde vapurlarım batmıştı... Fakat üzgünüm. Ben sakallarında gezinirken sen donuyordun, ben boğuluyordum bu filmde.

Bataklığa saplanan çamuru umursamaz sevgilim.

Sen hayırsız rakamlarla oyunlara devam edekoy, ben ruhunlada sevişebilirim. Biraz alkol eşliğinde tüm park köşelerinde inleyebilirim. Sen sevimli görünmeye çalışakoy, böylece yemeğimden çıkan küçücük bir saç telini andırmaya devam edeceksin... Ve ben bir yudum daha içersem... İşte şimdi nirvana'ya ulaşabilirim.

Fallar umrumda değildi ey sevgili... Papatyadan taç yapar tuttururum saçıma en fazla, bana bi'şeycik olmaz.

An'lık şizofreni yaşar şimdi bende vücutlar. Yeni polis kadroma sağnak yağışlı elemanlar arıyorum ey tanrı!
Dumanlar eşliğinde naaşımı kontrol edebilecek kapasitede olsun lüften. Baştan savma bir istek benimkisi oysa, apış aramda dünden kalma yara. Aklımda bir karış havada...