Kim için yazdığı önemli insanın.

Biri bizi aslında hiç inancımız olmayan şeylere neredeyse hiç çaba sarfetmeden inandırıyorsa, insan daha bir korkar hale geliyor bir sabah kabusla uyanmaktan. İşin doğrusu kimseye körü körüne inanmamak lakin sorsan şahsıma başarabilmiş mi? Koca bir TIRT! Tam ne yaşadığını bilmiyorum, kimse bilemez anlatsan dahi! Yalnızca, hikayemi o kadar çok döndürdü ki kafamda şu son hikayen..

Konuşmak istememek ve duymayı reddetmek en çok sığınılan şeydir insanın kalbi kırıldığında. Tatile gitmenin ya da uzaklaşmanın ise, güç olmasına karşın yapılabilecek en iyi hareket olduğuna inancımdan dolayı ben de Marmara Adası’na kaçıyorum. Balık tutmak, kitap, okumak yazmak, yüzmek ve az uyumak için gidiyorum. Tanıdık herkesten ve herşeyden uzak, kendimi dinlemeye ve bulmaya gidiyorum. Çünkü iyi tanıyorum kendimi ve biliyorum ki bu da geçecek. Ortaokuldan beri, evlensem boşansam hatta üstüne 3 de çocuğum olsa ne değişir ki? Beni mutsuz eden kimseyle ömrümü geçirecek değilim yeri yok yanımda, diyen o kız çocuğu bugün o sözlerini bir daha düşünmeye gidiyor o adaya. Biliyor ki, daha kötü günler olduğu gibi, daha iyi günler de dışarlarda bir yerlerde hayata dağılmış halde duruyor. Kendime hatırlatmak zorunda olduğum nüanslar var aksi takdirde aklımı kaçırmamam söz konusu olmaz. Ve kabul etmek zorundayım, ben neysem oyum. İstesem de bazı hataları ömür boyunca yapmaya devam edeceğim ve ne kaybedersem hayatta, bencil olamamaktan ve savrukça gösterdiğim iyi niyetimden kaybedeceğim...

Kendimi bir kere daha yazmaktan alıkoyamadım. Zaman zaman sana kendini anımsatan yazılarla, tecrübelerle ya da insanlarla karşılaşırsın. Ucundan da olsa kendine dışardan bakmana yardımcı olur. Durup şaşırırsın. Hislerinin kısmi de olsa paylaşılmış olduğunu hissedersin. Neden yazdığımı çok iyi biliyorum. Kendimle çeliştiğim anlarda, suyun berraklaşmasını sağlıyor. Bazen içindekileri atmanın en pürüzsüz yolu yazmak oluyor.

Kim için yazdığı önemli insanın. Sıraya koyacaksa şayet, herşeyden önce kendisi için yazmalı. Başkası için yazılan her yazı başkalarına ait olmaya mahkumdur. Kendin için yazdıkça, kendinden kattığın şeyler başkalarıyla paylaşmayı sağlar. Yalnız olmadıklarını hissettirmek senin de yalnız olmadığını görmene yardımcı olacaktır.

Başlarda sadece kendim için yazıyordum. Şimdiyse paylaşmak istiyorum. En önemlisi özgür olmak için yazmaya ölene dek devam etmek istiyorum.

Teşekkür ederim okuma sabrına da.