Kim kutaracak bizi kurtarıcılardan?

KİM KURTARACAK?

Bir kurtarmaktır gidiyor. Orta direk sefaletten kurtarılıyor, batan şirketler kurtarılıyor, kaleciler gol kurtarıyor, aslanlar vatan! Bu arada gemisini kurtaran kaptanlar cirit atıyorlar siyaset meydanında. Kimi başını kurtarıyor kimi arkadaşını…

Adamın biri denize düşmüş, bir kurtarıcı bekliyormuş. Biri sokulmuş yanına, kiracı olup olmadığını sormuş, kiracı olduğunu öğrenince evinin adresini sormuş ve hemen koşmuş. Nereye mi? Boğulanın ev sahibinin yanına! Ama evin tutulduğunu söylemiş adam. Tutan kimmiş dersiniz? Adamı denize iten kişi…

Yorumu size bırakıyorum.

Delinin biri kendini havuza atmış. Tam boğulmak üzereyken başka bir deli tarafından kurtarılmış. Doktorlar kurtarıcıyı kutlamışlar, artık akıllandığına hükmetmişler. Ama ertesi gün adamı ipte asılı bulmuşlar. Kimin yaptığını araştırmışlar. Kurtarıcı deli çıkmış ortaya. “Ben astım” demiş. “Niye?”, “Niye olacak kurusun diye!”

Bu tip kurtarıcılardan kurtarın kendinizi. Kurtarmasına kurtarırlar da sonra kurutmaya kalkarlar…

Adamın birisi denize düşmüş, biri atlayıp kurtarmış ama pek yüzme bilmediğinden neredeyse o da boğuluyormuş. Neyse, ikisini de kurtarmışlar. Bizimki bir şeyler aramaya başlamış. Ne aradığını sormuşlar. “Beni denize iteni arıyorum” demiş.

Kimilerini aslansın, kaplansın diye kurtarıcılığa iterler. Aman molla, kendini kolla, dolduruşa gelme. Siyaset denizine düştün mü kurtulamazsın bir daha.

Buna benzer bir fıkra daha var. Adam denize düşenin arkasından hemen suya atlamış. Arkadaşını kurtarmak için atladığını sanmışlar. Meğerse iş başkaymış. Adan kendini niye suya attığını soranlara şöyle demiş: “Nasıl atlamam? Denize düşenin sırtındaki ceket benimdi.”

Kurtarıcılara dikkat edelim. Kimisi paçasını kurtarmak istiyordur kimi de malını mülkünü ya da gemisini kurtaran kaptandır diye düşünüyordur…

Sivrisineklerden kurtulmak istiyorsan sivrisineklerle uğraşma, bataklığı kurutmaya çalış. Bir arada yaşamaya mecbur kişiler ancak birbirlerine tahammül etmeyi ve dayanışmayı, hoşgörüyü öğrenerek ulaşabilirler gerçek kurtuluşa.

Bir zamanlar babalardan, hocalardan, bacılardan medet umduk. Kime dayandıksa umduğumuz dağlara kar yağdırdı. Kurtuluşun kendimizde, kendi ellerimizde olduğunu ne yazık ki anlayamadık. Oysa yıllar önce Namık Kemal şöyle uyarmıştı bizleri:

“Sana senden gelir bir işte dad(adalet) lazımsa

Zaferden kes ümidin gayrden( başkalarından) imdat lazımsa”

Dertlerden, çilelerden kurtulmak isteyenlere duyurulur.

Erhan TIĞLI