Kime ve Neye Göre?

İyi Kötü , hayal gerçek, var yok, yoksul varsıl, mutlu mutsuz, umutlu umutsuz, cahil alim, ilk son, deniz kara  diye sürüp giden zıt anlamlı sözcüklerden sadece biri cesaret ve esaret!.. Peki nerde başlar nerde biter bu cesaret ve esaret eylemleri kişilerde?

Bir yandan Esaretin sözlüklerden dahi kaldırılmasını isterken öte yandan kendi isteğimizle esir düşüyoruz. Sevdiklerimize, işimize, ailelerimize bazen hiç hak etmeyen bir eşyaya bile, elimden düşürmemek için düştüğüm(üz), ona zarar gelmesin diye zarar gördüğüm olur aman zaman

İçinde bulunduğumuz anda bulunduğumuz durumun, yaşadığımız anın sonsuz olabilmesini  ya da acilen değişebilmesini isteriz. Bu evimizde iş yerimizde ya da toplumsal çevremizde olabilir. Yaşadığımız bu günler en büyük örnek,  Gittikçe güçleşen yaşam koşulları bulunduğumuz durumu değiştirip  bir adım sonra neler yaşayacağımızı bilebilme şansı vermiyor çoğu zaman, korkuyoruz çünkü; korkuyoruz elimizdekini de kaybetmekten , korkuyoruz değişimden, bazen gelişimden,  ya olmaz sa! ya beklenen zaman değil se gelecek, ya elimizdekini de kaybedersek! ya bir daha dönmez se, döndüğünde beklenen olmazsa  ya ya ya... sürüp  gidiyor bilinmezlikle ilgili ne kadar olumsuz cümle varsa sıralıyoruz ve adeta bulunduğumuz duruma mıhlayıp  kendimizi  esir ediyoruz. Suç mu?  ceza mı?  Bilemiyorum. Esaret zincirlerini bu kadar kırılmaz yapan ne? Neden "cesur" davranan insanlara hemen yapıştırıyoruz etiketi "deli cesaretli" diye,  akıllı isek neye göre?  deli isek kime göreyiz?

Bulunduğu durumu en zor değiştirebilenlerden biriyim ben de, duygusal  bağların oluşmasından, gelecek kaygısına, ya pişman olursam?  kıracağım testilere, koparacağım fırtınalara nice savaşlar verdikten sonra nihayet cesaretimi toplayıp da  başka kapılar da var hayatta aralanmış konuklarını bekleyen, o kapıların neleri gizlediğini de görmem gerekiyor diyebilmenin doğruluğuna da şahit olmuş biri olarak hala karar verebilme süreçlerim sancılıdır. Uykusuz geceler, yapılan hesaplar, ardarda dizilip gelen ya! ya! ya! ya'ların arasından hepsini bir yana savurup derin bir nefesle  gönül kapılarını yeni güne açalabilmek hiç de kolay olmaz o sancılı gecelerin sabahında

Düşünüyorum da; "Cesaret" hayatta olmazsa olmazlardan biri, yeri ve zamanı geldiğinde hemen giyilmesi gereken çok değerli bir  giysi, esaret oklarının işlemediği, kılıçlarının kesemediği, haklının yanında haksızın karşısında adil bir terazi bazen, taşıyana ağır gelmeyen en güzel yük çoğunlukla da...

Değişim değilse bile gelişimden yana, ustalık olmasa bile çıraklıktan yana, geçmişe değil geleceğe doğru yelken açabilenlere bol şans dileğiyle cesur adımlarınız parlasın kaldırımlarda!..      Cemile