İnsanın Defoları Vardır

İnsanın görünen, görünmeyen defoları vardır. Eksikleri, yanlışları vardır.

Bu defolardan biri kendi üretimi çöp yığınlarının arasında kaybolmasıdır.

İnsan çeşitli maddeleri, arabaları mesela, kitapları, oyuncakları, müzik aletlerini, görsel, işitsel ya da yazılı içerikleri olan dijital bellek ortamlarını, ayakkabıları, giysileri, çeşitli koleksiyonluk eşyaları ve hatta yiyeceklerle içecekleri biriktirir durur.

Kullanacağından çok daha fazlasını edinir ve biriktirir. Biriktirdiklerini korumak, taşımak, bakım altında tutmak durumunda kalır. Bu her anlamda ve çoğu kimse için külfetli olsa da bilinçsiz bir şekilde yapar.

Bir de karşılıksız aşkları, kin ve nefretleri, sıkıntı ve gerginlikleri, gerçekleşmesi mümkün olmayan hayalleri, beklentileri, acıları, üzüntüleri biriktirenlerimiz vardır. Biriktirdikleri kendilerini yer, bitirir farkında bile olmazlar.

Elbette bu defo türlerinden sadece biridir. Varlık kaynaklı olanıdır.

Bir de yokluk kaynaklı defolarımız vardır. İyi bir cep telefonumuz olmamasının acısını çeker insan. Bir evinin, arabasının, falancanınkine benzer giysisinin, ayakkabısının, eğitiminin, maaşının olmamasının acısını çeker.

Bazen gerekli, gereksiz o kadar çok şeye sahip olmak ister ki!

Uzak şehirlere ya da ülkelere bir tatil, bir kız ya da erkek arkadaş, evlilik, gelinlik, gösterişli bir düğün.

Sınıf arkadaşının sıradan ayakkabısını kıskanan öğrenciler vardır, komşusunun kocasını ya da karısını kıskanan kadınlar ya da erkekler vardır.

Saçları sarı, gözleri mavi olmadığı için süzüm süzüm süzülenler vardır.

Bir kadına ya da erkeğe dokunabilmek için can atanlar vardır.

Kendini güzel bulmayanlar, sağlık sorunları olanlar, engelli olanlar ile onların derin ve herkes tarafından bir bakışta anlaşılamayan bunalımları vardır.

Fazlasıyla ilgi ve sevgi gördükleri için boşluğa düşenler, gerilenler, yorulanlar vardır.

Oldukça güzel burnunu, dudağını, kaşını, gözünü ya da şeyini beğenmeyip acısını çekenler vardır.

Kendine benzetemediği, kendi fikir ve inançlarını tam kabullendiremediği evladı yüzünden yataklara düşen ebeveynler, ya da kendine benzetemediği ebeveyni yüzünden bunalıp duran evlatlar vardır.

Varlık ve bolluk içinde yüzerken ve bu varlık, bolluktan yoksullar lehine fedakârlık etmeyi düşünmeyen ama yine de sosyalizm özlemi duyanlar, bunun acısını çekenler vardır.

Beş vakit namaz kılan ama çalıştırdığı işçinin hakkını, ya da kazancının zekâtını verirken eli titreyen, verdiği zaman da günlerce düşünen amcalar vardır.

Varlığı, serveti, parayı buldukça alkole, uyuşturucuya, kumara koşup sıfırlanan ve yine dönüp bulduklarını aynı yerlerde tüketenler vardır.

Yedi sülalesine yetecek kadar serveti olduğu halde rakibinin, komşusunun ticaretine, işine haset edip çatır çatır çatlayanlar vardır.

Başkalarının “ah keşke benim de olsa” dediği eşlerini, evlatlarını köşeye sıkıştıran, inciten, kıran, yoran, mutsuz kılan, onlara yaşamı çekilmez hale getiren, onlarda kalıcı hasarlar bırakan beyefendiler ve hanımefendiler vardır.

İnsanoğlunun defoları vardır.

Yokluktan kaynaklı defoları ile varlıktan kaynaklı defoları vardır.

Üstelik bu ikisi onun sayısız tür ve nitelikteki bir kısmı bilinen, bir kısmı hissedilen, bir kısmı normal sayılıp görmezden gelinen defolarının sadece iki tanesidir.

14.05.2018

22:23