Kimi kandırıyoruz!(2)

Dokundu çalakalem…

Öğretmenimin kusur mu?

Hayır. Öğretmenim anamdır. Hem de öz anam!..

Kelek melek değil o. Tam bir melek .

Adamlığını sorguladı ya bir murdar kelek!..

Aklıma Nasrettin hoca hikayesi geldi…

Hoca ezan veriyor! Sokaktan geçen birisi “hoca,ezanı berbat ettin” deyince, Hoca:

“Sen beni gel de hamamda dinle” demiş!..

Ah!.. Bi gelse de, görse adamlığımızı!..

Dokundu çalakalem!..

Döküldü bambaşka bir alem!

Maksadı anlamadan verilen hükmün ne önemi var!

Mecelle “Bir işten maksat neyse hüküm ona göredir” der!

Maksadım sosyal bir varlık olan insanların güzelliklerde buluşmasını eleştirmek, engellemek değildi.

İnsanı yapılaşmaları büyük bir saygı ile karşılarım.

Alnı geride insanların (homo sapiens) bu şekilde yavaş yavaş da olsa evrimleşebileceklerine inanırım hep!...

Ama atası maymun olanın değişebileceğine inanmamışım…

Çünkü eşek bilmem kaç milyon yıldır eşektir inad eder, Arı bal yapar yani…

İtirazım başka güzelliklerinin yolunu kesilmesine idi.

Yorum alamama başka bir dert, her kimin derdi ise…

Bir sayın yazarın bu insanı uyarımızı yorum alamamaya bağlayıp “hasetlik ve kıskançlıktan” demesi zoruma gitmedi. Öyle bir derdim yok… Öyle düşünebilir. Algılama meselesi. Maksadı anlayamadı veya tam üstüne rast geldi… Ama “zavallı” demesi manzara koymama sebep oldu!

Bremen mizkacıları misali çalsın oynasınlar. Murdar kelek saksafoncu başı nasılsa!.. İyi çalar o..

Hatam, arada bir uğradığımız yerde ahkam kesme idi…

Sayın Umut CULDUZ bey efendi çok güzel  bulduğum bir ifade kullandı “Fikr-i takip” dedi…

“Ayrılma, yazılanları oku” dedi, ama ben bunu başka türlü yorumlayacağım…

Gerçekten bu ülke için yapıcı eleştirisi olanları takip edeceğim…

İnsanımızın daha özgür bireyler haline gelmesi için, daha demokratik bir ortamda fikrini beyan etmesi için çalışanları takip edeceğim…

Milliyet Blog çok önemli bir işlevi yerine getiriyor. Bize yazma, fikrimizi söyleme fırsatı veriyor. İnsanların güzelliklerde buluşmasına yardım ediyor. Gelişiyor, güzelleşiyoruz…

Bu büyük aileye karşı her hangi bir kusur yaptımsa özür dilerim.

Debelenmelerim daha bir insan olma adınadır.

Meşhur hikayedir.

Zap suyunun üstünde köprünün tahtaları aralıklı. O aralıktan derinliği gören eşek inad eder, gitmez… Adam ne yaptıysa eşek geçmedi inat etti.. Ellerini semaya kaldıran adam” Yarabbi!.. Ya bunu insan eyle, ya beni eşek eyle” demiş!

Zap suyundan eşeği geçiremeyen insanın duasını etmeyeceğim.

Ben insan olanlarla yoluma devam edeceğim…

Sevgi ve saygılarımla….