Kır at

Blog yazısında, popçu Hadiseyi yazmış. Bir günde 50 bin kişi tıklamış. Ben, ülkeyi hop oturtup, hop kaldıranları yazıyorum, 50 kişi zar zor tıklıyor. Oysa iyi de yazıyorum, işte aradaki bu fark, ülkenin bu günkü durumunun aynası oluyor. Ankara da neler oluyor, diye soruyorsunuz ya, kimin umurunda? Asıl sorulması gereken, ülkeye neler oluyor? Başından beri vurguluyorum, ülkemizin bu duruma gelmesinin sorumlusu, insanlarımızdır. Güney doğumuzun bu duruma gelmesinin sorumlusu da, Kürt vatandaşlarımızdır. Yıllardır, ezilmeye, güdülmeye, itilmişliğe, kakılmışlığa ses çıkarmadılar, verilenle yetindiler. Şaşılacak şey, hala uyanamamaları. Eskiler, bu duruma “GAFLET UYKUSU” derlerdi.

Ankarada neler oluyor, başlıklı yazıyı okudunuz mu? Ankaralı 10 gazeteci, soruya verdikleri cevapta, olanları, olacakları değil de, kendi düşünceleri doğrultusunda, olmasını istediklerini söylemişler. Neler oluyor, açık yürekle görüp, açık yürekle söylemek gerekiyor. Neler oluyor? Ülkenin çimentosu sulandırılıyor. Ülkenin çivileri ya, sökülüyor, ya, yerinden oynatılıyor. AKP yanlısı olanlar da, olmayanlar da, demokrasi, demokrasi diyip, ağlaşıyorlar.

İyi de, demokrasi ne ki? Eskiden, İstanbul u görüp gelen Erzurumlunun tarifi: ”Ola Zeki, İstanbul ne ki, Erzurum yayla, ” olmuştu. Ben de, şimdi soruyorum, Demokrasi ne ki? Biz, bize benzeriz. Bizim demokrasimiz de, bize benzer. Demokrasi lafının ilk söylendiği yıllarda, o zamanın en etkin sınıfı olan köylülerimiz, demokrasiye, “demir kırat” demişlerdi. DP liler de, bundan esinlendiler, partinin amblemini, kır at, yaptılar. O gün, bu gündür, kır at, binicisini arıyor. Demir kır ata binenler, hep tepe takla yuvarlandılar, Ya. At, tökezledi, ya, da gem koptu.

Ankara da, neler oluyor? Gözümüzü, hadisenin bacaklarından ayırıp, bakarsak, neler olduğunu göreceğiz. Ben diyorum ki: AK parti, bu savaştan sağ çıkarsa, demir kır atın arkasından, çok ağıt yakarız. Sade, kır ata değil, Ankara ya da çok ağıt yakarız. Bu badireden sağ çıkan AK parti, ilk fırsatta İstanbul u başkent yapmanın. yollarını arayacaktır. Ankara da, bozkır ın ortasında, Anıt Kabiri ile baş başa kalacaktır. Aha, buraya yazıyorum. Ülkemizi ziyaret eden, yabancı ülkelerin temsilcileri de, Anıtkabire, çelenk koyup, saygı duruşunda bulunmak yerine, Eyüp Sultanı zyaret edip, Telli babaya çul bağlarlar.