Kırılgan çocuklar

Ençok ne yaralar sizi? Emek verdiklerinizin boşa çıkması mı? Söylediklirinizin dinlenmemesi mi? Öyle çok soru cümlesi yazabilirim ki şaşar kalırsınız. Hayır bu becerikliliğimden değil, soruların fazlalığından kaynaklanan durumsal bir komedi. Ben ençok olmadığım bir hal durumuyla etiketlendiğimde üzülür küsmek isterim. Sinirli, tepkili, kavgacı, çatal dilli, …… diye devam ederler. Bu ler herkesi alır içine. Kimi zaman iş yerimdekiler kimi zaman yakınlarım.

Aslında son derece sakin ve iç huzurunu yakalamış bir insan olmama, hiç kimseye bulaşmamaya, hiç kimseden bir şey istememeye dikkat etmeme ve özellikle kimsenin sınırları içine girmemek için saygılı davranmaya özen gösterdiğim halde birilerinin gelip arı kovanına çubuk sokması, yılanın kuyruğuna basması gibi, bana ve/veya birilerine haksız ve sebepsiz dokunmalarda bulunduklarında çenemi tutamamam yüzünden agresif ve geçimsiz olan ben oluyorum ya bu inanılmaz acı veriyor.

Halbuki kırılganım ben. Murathan Mungan Kırılgan şiiriyle ne güzel anlatmış kırılganlığın ifadesini. Bu şiiri Müşfik Kenter’in sesine yakıştırıyorum nedense. Ne zaman kırılsam tuzla-buz bu şiir gelir aklıma. Müşfik Kenter yanımdaymış gibi okuturum şiiri, o da hiçbir zaman kırmadı beni.

KIRILGAN

Kırılgan bir çocuğum ben

Yüreğim cam kırığı

Bütün duygulardan önce

Öğrendim ayrılığı

Saldırgan diyorlar bana

Oysa kırılganım ben

Gözyaşlarım mücevher

Saklıyorum herkesten

Ürküyorlar gözümdeki ateşten

Ürküyorlar dilimdeki zehirden

Ürküyorlar o dur durak bilmeyen

Gözükara cesaretimden

Diyorlar; bir yanı sarp bir uçurum,

Bir yanı çılgın dağ doruğu

Oysa böyle yapmasam ben

Nasıl korurum içimdeki çocuğu?

Bir yanım çılgın nar ağacı

Bir yanım buz sarayı./ Murathan Mungan

Şiir mi yoksa şiiri okuyan ses mi sakinleştiriyor beni kısa bir anlığına bilmiyorum. Acı, katılaştırır insanları acımasız gibi yansır dışa görüntü. Acının sınırını aşan kırılganlar bilirler, kırılmaktan korktukça kalınlaşır duvarlar. İlahi sevgiye nail olanlar da bilirler ki çoğu kumdandır o kalelerin ve sevgi-iyi niyet karşısında dağılır yok olurlar. Adımı “Çıngıraklı Sarı Yılan” olarak kendim taktım. Başımda çiçeklerden yaptığım zırlantalı tacım. Üzerimde uçuk yeşil şifondan bir tuvalet ama yalınayak ayaklarım.

Bile bile bastıklarında ayaklarıma, gözlerim yılana dönerken, dilim de çatallaşır.

Çünkü o ara görünmeyen camdam ayakkabılarım kırılır, keser ayaklarımı, ayaklarım çok kanar, üzülürüm.

Kevser Şekercioğlu